16:1 پس ایشان صندوق خدا را آورده، آن را در خیمه‌ای که داوود برای آن بر پا کرده بود نهادند، و قربانیهای تمام‌سوز و قربانیهای رفاقت به حضور خدا تقدیم کردند.
²چون داوود از گذراندن قربانیهای تمام‌سوز و قربانیهای رفاقت فارغ شد، قوم را در نام خداوند برکت داد.
³او سپس به هر یک از تمامی اسرائیلیان، از زن و مرد، یک قرص نان، یک تکه گوشت و یک قرص کشمش داد.
⁴او برخی از لاویان را تعیین کرد تا پیش روی صندوق خداوند خدمت کنند، و یهوه خدای اسرائیل را خوانده، او را سپاس گویند و بستایند.
⁵آساف رئیس بود، زکریا دوّم، و سپس یِعیئیل، شِمیراموت، یِحیئیل، مَتّیتیا، اِلیاب، بِنایا، عوبیداَدوم، و یِعیئیل، که چنگ و عود می‌نواختند؛ آساف نیز سنجها را به صدا درمی‌آورد.
⁶بِنایا و یَحَزیئیل نیز که کاهن بودند، پیوسته در برابر صندوق عهد خدا شیپور می‌نواختند.
⁷در آن روز داوود نخست مقرر داشت که این سرود شکرگزاری به دستِ آساف و برادرانش برای خداوند سراییده شود:
⁸خداوند را سپاس گویید، و نام او را بخوانید! ملت‌ها را از اَعمال او باخبر سازید.
⁹او را بسرایید و برایش سرود ستایش بخوانید! همۀ کارهای شگفتش را بازگویید!
¹⁰در نام قدوس او فخر کنید؛ دل جویندگان خداوند شادمان گردد!
¹¹خداوند و قوّت او را بطلبید؛ پیوسته جویای روی او باشید!
¹²عجایبی را که به عمل آورده است، یاد بدارید، آیات او و داوریهای دهانش را.
¹³ای نسل خادم او اسرائیل، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ اویید!
¹⁴اوست یهوه خدای ما! داوریهای او در تمام جهان است!
¹⁵عهد خود را تا به ابد یاد می‌دارد، کلامی را که فرموده است، تا هزاران پشت؛
¹⁶عهدی را که با ابراهیم بست، و سوگند خود را به اسحاق!
¹⁷آن را چون فریضه‌ای برای یعقوب استوار فرمود، و چون عهدی جاودان برای اسرائیل.
¹⁸گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید، تا قلمروِ میراث شما شود.»
¹⁹آنگاه که شمارشان اندک بود، و انگشت‌شمار بودند و در آنجا غریب،
²⁰آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند، و از مملکتی به ملت دیگر،
²¹نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد، بلکه پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت:
²²«دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید، و انبیای مرا آزار مرسانید!»
²³ای تمامی زمین، برای خداوند بسرایید؛ روز به روز نجات او را بشارت دهید!
²⁴جلال او را در میان ملتها بازگویید، و اعمال شگفتش را در میان همۀ قومها!
²⁵زیرا خداوند بزرگ است و به‌غایت شایان ستایش؛ از او می‌باید ترسید، بیش از همۀ خدایان.
²⁶زیرا همۀ خدایانِ قومها، بتهای بی‌ارزشند، اما خداوند آسمانها را بساخت.
²⁷فرّ و شکوه به حضور وی است، و توانایی و شادی در مکان سکونت وی.
²⁸ای طوایفِ قومها، وصف خداوند را بگویید! وصفِ جلال و قوّت خداوند را بگویید!
²⁹وصفِ جلال نام خداوند را بگویید! هدیه بیاورید و به حضور او بیایید! خداوند را در فرّ قدوسیتش بپرستید!
³⁰ای تمامی زمین، از حضور او بلرزید! آری، جهان مستحکم است و جنبش نخواهد خورد.
³¹آسمان شادی کند و زمین به وجد آید؛ باشد که در میان قومها بگویند، «خداوند پادشاهی می‌کند!»
³²دریا و هرآنچه آن را پر می‌سازد، غرّش کند؛ صحرا و هرآنچه در آن است، به وجد آید.
³³آنگاه درختان جنگل پیش روی خداوند بانگ شادی بر خواهند آورد، زیرا که می‌آید تا زمین را داوری کند.
³⁴خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست، و محبتش تا ابدالآباد است.
³⁵گویید: «ای خدای نجات ما، نجاتمان ده، از میان قومها ما را گرد آور و رهاییمان ده، تا نام قدوس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.
³⁶متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابدالآباد.» آنگاه تمامی قوم گفتند: «آمین!» و خداوند را ستایش کردند.
³⁷سپس داوود، آساف و برادرانش را آنجا پیش صندوق عهد خداوند گذاشت تا بر حسب نیازهای روزانه، پیوسته پیش صندوق خدمت کنند؛
³⁸و نیز عوبیداَدوم و شصت و هشت تن از خویشانش را. عوبیداَدوم پسر یِدوتون، و حوسَه، محافظ دروازه‌ها بودند.
³⁹نیز داوود، صادوقِ کاهن و برادرانش را که کاهن بودند پیش مسکنِ خداوند، در مکان بلندِ واقع در جِبعون گذاشت
⁴⁰تا پیوسته، صبحگاه و شامگاه، قربانیهای تمام‌سوز بر مذبح قربانی تمام‌سوز تقدیم کنند، بنا بر آنچه در شریعت خداوند که آن را به اسرائیل امر فرموده بود، نوشته شده است.
⁴¹همراهِ ایشان، هیمان و یِدوتون و سایر برگزیدگانی بودند که نام برده شده بودند تا خداوند را سپاس گویند، «زیرا که محبتش تا ابدالآباد است».
⁴²هیمان و یِدوتون وظیفۀ نواختن کَرِنا و سنج و آلات موسیقی برای سرودهای خدا را بر عهده داشتند. پسران یِدوتون کنار دروازه قرار داده شده بودند.
⁴³آنگاه تمامی قوم روانه شده، هر یک به خانه‌های خود رفتند؛ داوود نیز بازگشت تا اهل خانه‌اش را برکت دهد.

15:1 داوود برای خود در شهر داوود خانه‌ها ساخت؛ او برای صندوق خدا مکانی آماده کرده، خیمه‌ای برای آن بر پا نمود.
²آنگاه داوود گفت: «کسی جز لاویان صندوق خدا را حمل نکند، زیرا خداوند ایشان را برگزیده تا صندوق خداوند را حمل کنند و همواره او را خدمت نمایند.»
³و داوود همۀ اسرائیلیان را در اورشلیم گرد آورد تا صندوق خداوند را به مکانی که برایش آماده کرده بود، بیاورند.
⁴او پسران هارون و لاویان را گرد آورد:
⁵از پسران قُهات: اوریئیلِ رئیس را با ۱۲۰ تن از خویشانش.
⁶از پسران مِراری: عَسایای رئیس را با ۲۲۰ تن از خویشانش.
⁷از پسران جِرشوم: یوئیلِ رئیس را با ۱۳۰ تن از خویشانش.
⁸از پسران اِلیصافان: شِمَعیای رئیس را با ۲۰۰ تن از خویشانش.
⁹از پسران حِبرون: اِلیئیلِ رئیس را با ۸۰ تن از خویشانش.
¹⁰از پسران عُزّیئیل: عَمّینادابِ رئیس را با ۱۱۲ تن از خویشانش.
¹¹آنگاه داوود، صادوق و اَبیّاتار را که کاهن بودند و نیز لاویان، یعنی اوریئیل، عَسایا، یوئیل، شِمَعیا، اِلیئیل و عَمّیناداب را فرا~خواند
¹²و بدیشان گفت: «شما سران خاندانهای لاویان هستید. پس شما و برادرانتان، خود را تقدیس کنید تا صندوق یهوه خدای اسرائیل را به مکانی که برایش آماده کرده‌ام، بیاورید.
¹³زیرا از آنجا که بار نخست شما آن را حمل نکردید، یهوه خدایمان بر ما خروشید، چراکه با او دربارۀ شیوۀ درست انجام این کار مشورت نکردیم.»
¹⁴پس کاهنان و لاویان خود را تقدیس کردند تا صندوق یهوه خدای اسرائیل را بیاورند.
¹⁵و لاویان صندوق خدا را، همان‌گونه که موسی مطابق کلام خداوند دستور داده بود، با تیرکهایی که بر شانه‌هایشان بود، حمل کردند.
¹⁶داوود به رؤسای لاویان نیز دستور داد تا از برادران خود سرایندگانی تعیین کنند تا آلات موسیقی، یعنی چنگ و عود و سنج را به آوای بلند بنوازند و بانگ شادی برآورند.
¹⁷پس لاویان، هیمان پسر یوئیل، و از برادرانش، آساف پسر بِرِکیا، و از برادرانشان، یعنی مِراریان، ایتان پسر قوشَیا را تعیین کردند.
¹⁸همراه ایشان، خویشان درجۀ دوّمشان نیز بودند، یعنی زکریا، یَعَزیئیل، شِمیراموت، یِحیئیل، عُنّی، اِلیاب، بِنایا، مَعَسیا، مَتّیتیا، اِلیفِلیا و مِقنِیا، و نیز عوبیداَدوم و یِعیئیل که محافظان دروازه‌ها بودند.
¹⁹از سرایندگان، هیمان و آساف و ایتان وظیفه داشتند سنجهای برنجین بنوازند؛
²⁰زکریا، عَزیئیل، شِمیراموت، یِحیئیل، عُنّی، اِلیاب، مَعَسیا و بِنایا، مسئول نواختن چنگ بر حسب اَلَموت بودند؛
²¹و مَتّیتیا، اِلیفِلیا، مِقنِیا، عوبیداَدوم، یِعیئیل و عَزَزیا، مسئولیت رهبری با عود را بر حسب شِمینیت بر عهده داشتند.
²²کِنَنیا، که در موسیقی رهبر لاویان بود، سرایندگان را هدایت می‌کرد، زیرا در این امر مهارت داشت.
²³بِرِکیا و اِلقانَه دربانانِ صندوق بودند.
²⁴شِبَنیا، یوشافاط، نِتَنئیل، عَماسای، زکریا، بِنایا و اِلعازار که کاهن بودند، کَرِناها را پیشاپیش صندوق خدا می‌نواختند. عوبیداَدوم و یِحیا نیز دربانانِ صندوق بودند.
²⁵بدین ترتیب داوود و مشایخ اسرائیل و سردارانِ هزارها رفتند تا با شادمانی صندوق عهد خداوند را از خانۀ عوبیداَدوم بیاورند.
²⁶از آنجا که خدا به لاویانی که صندوق عهد خداوند را می‌بردند یاری رسانید، ایشان هفت گاو نر و هفت قوچ قربانی کردند.
²⁷داوود، تمامی لاویانِ حاملِ صندوق، سرایندگان، و نیز کِنَنیا که رهبر موسیقی سرایندگان بود، جملگی به ردایی کتان مرغوب ملبس بودند. و داوود ایفودی از کتان بر تن داشت.
²⁸پس تمامی اسرائیل صندوق عهد خداوند را با هلهله و با صدای بوق و کَرِنا و سنج، و با نوای چنگ و عود آوردند.
²⁹چون صندوق عهد خداوند به شهر داوود داخل می‌شد، میکال دختر شائول از پنجره نگریسته، داوودِ پادشاه را دید که با شادی می‌رقصید. پس در دل خود او را خوار شمرد.

13:1 آنگاه داوود با سردارانِ هزارها و صدها، یعنی با همۀ رهبران، مشورت کرد.
²سپس به تمامی جماعت اسرائیل گفت: «اگر صلاح بدانید، و اگر این از جانب یهوه خدای ما باشد، به هر سو برای برادرانمان که در همۀ سرزمینهای اسرائیل باقی مانده‌اند پیغام بفرستیم، و نیز برای کاهنان و لاویان که در شهرها و چراگاههایشان هستند، تا نزد ما گِرد آیند.
³آنگاه صندوق خدایمان را نزد خود بازآوریم، زیرا که در روزگار شائول از آن مسئلت نکردیم.»
⁴و تمامی جماعت گفتند که چنین خواهند کرد، زیرا این امر در نظر تمامی قوم پسند آمد.
⁵پس داوود تمامی اسرائیل را از رود شیحور در مصر تا لِبوحَمات گرد آورد، تا صندوق خدا را از قَریه‌یِعاریم بیاورند.
⁶سپس داوود و تمامی اسرائیل به بَعَلَه، یعنی به قَریه‌یِعاریم که متعلق به یهوداست، برآمدند تا صندوق خدا را که به نام خداوند مسمی است از آنجا بیاورند، خداوندی که میان کروبیانِ بر روی صندوق جلوس می‌کند.
⁷آنان صندوق خدا را بر ارابه‌ای نو، از خانۀ اَبیناداب آوردند. و عُزَّه و اَخیو ارابه را می‌راندند.
⁸و داوود و تمامی اسرائیل به قوّتِ تمام با سرود و چنگ و بربط و دف و سنج و شیپور در حضور خدا وجد می‌کردند.
⁹اما چون به خرمنگاه کیدون رسیدند، عُزَّه دست خود را دراز کرد تا صندوق را بگیرد، زیرا گاوها می‌لغزیدند.
¹⁰ناگاه خشم خداوند بر عُزَّه افروخته شد، و او را زد، زیرا دست خود را بر صندوق دراز کرده بود، و او همان‌جا در حضور خدا مرد.
¹¹و داوود به خشم آمد، زیرا خداوند بر عُزَّه خروشیده بود. به همین جهت آن مکان تا به امروز فِرِص‌عُزَّه نامیده می‌شود.
¹²داوود آن روز از خدا ترسید و با خود گفت: «چگونه می‌توانم صندوق خدا را نزد خود بیاورم؟»
¹³پس داوود صندوق را نزد خود به شهر داوود نیاورد، بلکه تغییر جهت داده، آن را به خانۀ عوبیداَدومِ جِتّی برد.
¹⁴بدین ترتیب صندوق خدا سه ماه در خانۀ عوبیداَدوم نزد اهل خانه‌اش ماند، و خداوند اهل خانۀ عوبید‌اَدوم و تمامی اموال وی را برکت داد.

14:1 و حیرام، پادشاه صور، قاصدان با درختان سرو آزاد و سنگتراشان و نجاران نزد داوود فرستاد، تا برایش خانه‌ای بسازند.
²پس داوود دانست که خداوند او را به پادشاهی بر اسرائیل استوار کرده، و سلطنتش به خاطر قوم او اسرائیل به‌غایت برافراشته شده است.
³داوود در اورشلیم زنان بیشتر گرفت، و صاحبِ پسران و دختران بیشتر شد.
⁴اینانند نامهای فرزندانی که در اورشلیم برای داوود زاده شدند: شَمّوعا، شوباب، ناتان، سلیمان،
⁵یِبحار، اِلیشوعَ، اِلیفِلِط،
⁶نوجَه، نِفِج، یافیَع،
⁷اِلیشامَع، بِعِلیاداع و اِلیفِلِط.
⁸چون فلسطینیان شنیدند که داوود به پادشاهی بر تمامی اسرائیل مسح شده است، جملگی به جستجویش برآمدند. وقتی داوود این را شنید، به مقابله با ایشان بیرون رفت.
⁹باری، فلسطینیان آمده و به وادی رِفائیم یورش برده بودند.
¹⁰پس داوود از خدا مسئلت کرده، پرسید: «آیا به مقابله با فلسطینیان برآیم؟ آیا ایشان را به دست من تسلیم خواهی کرد؟» خداوند به او گفت: «برآی، زیرا من ایشان را به دست تو تسلیم خواهم کرد.»
¹¹پس به بَعَل‌فِراصیم برآمدند، و داوود در آنجا فلسطینیان را شکست داده، گفت: «خدا همچون سیلابی خروشان، به دست من بر دشمنانم خروشیده است.» از این رو آن مکان بَعَل‌فِراصیم نام گرفت.
¹²فلسطینیان خدایان خود را در آنجا رها کردند، و داوود فرمان داد که آنها را به آتش بسوزانند.
¹³و اما فلسطینیان بار دیگر به آن وادی یورش بردند.
¹⁴و چون داوود دیگر بار از خدا مسئلت کرد، خدا به او گفت: «مستقیم از پی ایشان به آنجا برمَیا، بلکه دور زده، از مقابل درختان بَلْسان بدیشان حمله کن.
¹⁵وقتی از فراز درختان بَلْسان صدای گامهای لشکریان را شنیدی، آنگاه به جنگ بیرون شو، زیرا خدا پیشاپیش تو بیرون رفته است تا لشکر فلسطینیان را شکست دهد.»
¹⁶پس داوود مطابق آنچه خدا به او دستور داد عمل کرد، و ایشان فلسطینیان را از جِبعون تا جازِر شکست دادند.
¹⁷آوازۀ داوود در همۀ سرزمینها پیچید، و خداوند ترس او را بر تمامی قومها مستولی کرد.

12:1 اینانند مردانی که نزد داوود به صِقلَغ آمدند، آنگاه که او به سبب شائول پسر قِیس هنوز نمی‌توانست آزادانه حرکت کند. اینان از آن جنگاوران بودند که داوود را در جنگ یاری رساندند؛
²آنان کماندارانی بودند که به دست راست و چپ، سنگ و تیر پرتاب می‌کردند. ایشان بِنیامینی و از خویشان شائول بودند:
³رئیس ایشان اَخیعِزِر بود و بعد از او یوآش، که هر دو پسران شِماعَه اهل جِبعَه بودند؛ یِزیئیل و فِلِط، پسران عَزمَوِت؛ بِراکَه، یِیهوی عَناتوتی،
⁴یِشمَعیای جِبعونی که جنگاوری در میان آن سی و رهبر آن سی بود، اِرمیا، یَحَزیئیل، یوحانان، یوزاباد اهل جِدیرَه،
⁵اِلعوزای، یِریموت، بِعَلیا، شِمَریا، شِفَطیای حَروفی،
⁶اِلقانَه و یِشّیا و عَزَرئیل و یوعِزِر و یَشُبِعام، که اهل قورَح بودند،
⁷و یوعِلَه و زِبَدیا، پسران یِروحام اهل جِدور.
⁸برخی از جادیان در سنگر در بیابان به داوود پیوستند. آنان جنگاورانی توانا و آزموده بودند، مجرّب در به‌کارگیری سپر و نیزه. روی ایشان همچون روی شیر بود، و بسان غزالان بر کوهساران چابک بودند.
⁹رئیس ایشان عِزِر بود، در جای دوّم عوبَدیا، سوّم اِلیاب،
¹⁰چهارم مِشمَنَّه، پنجم اِرمیا،
¹¹ششم عَتّای، هفتم اِلیئیل،
¹²هشتم یوحانان، نهم اِلزاباد،
¹³دهم اِرمیا و یازدهم مکبَنّای.
¹⁴این جادیان، رؤسای لشکر بودند؛ کوچکترین ایشان با یکصد تن، و بزرگترینشان با هزار تن برابری می‌کرد.
¹⁵اینان بودند کسانی که در ماه نخست از اردن عبور کردند، آنگاه که از تمامی کناره‌هایش طغیان کرده بود، و همۀ کسانی را که در وادیها ساکن بودند، به طرف شرق و به طرف غرب، متواری ساختند.
¹⁶برخی از مردان بِنیامین و یهودا نزد داوود به سنگر رفتند.
¹⁷داوود به استقبال ایشان بیرون آمده، گفت: «اگر در صلح و صفا نزد من آمده‌اید تا یاری‌ام دهید، دل من با شما در پیوند خواهد بود، اما اگر آمده‌اید تا مرا به دشمنانم تسلیم کنید، با اینکه هیچ ظلمی در دستانم نیست، باشد که خدای پدرانمان این را ببیند و داوری کند.»
¹⁸آنگاه روح بر عَماسای، رئیس آن سی، نازل شد، و او چنین گفت: «ای داوود، ما از آنِ توییم. ای پسر یَسا، ما با توییم. سلامتی، سلامتی بر تو باد! و سلامتی بر یارانت باد! زیرا خدایت تو را یاری می‌دهد.» پس داوود آنان را پذیرفت، و ایشان را سرداران لشکر ساخت.
¹⁹برخی از مردان مَنَسی نیز آنگاه که داوود به همراه فلسطینیان برای جنگ با شائول می‌رفت، به وی پیوستند. اما داوود فلسطینیان را یاری نداد، زیرا سرداران فلسطینیان پس از مشورت، او را باز پس فرستادند و گفتند: «او با سرهای ما به سرورش شائول ملحق خواهد شد.»
²⁰آنگاه که داوود به صِقلَغ رفت، این مردان از قبیلۀ مَنَسی به وی پیوستند: عَدنَخ، یوزاباد، یِدیعَئیل، میکائیل، یوزاباد، اِلیهو و صِلِتای؛ اینان سرداران هزارها در مَنَسی بودند.
²¹آنها به داوود در مقابله با دسته‌های مهاجم یاری می‌رساندند، زیرا همگی جنگاورانی دلاور و سرداران لشکر بودند.
²²بدین‌سان، روز به روز افراد بیشتری برای یاری رساندن به داوود نزد او می‌آمدند، تا اینکه سپاهی عظیم همچون سپاه خدا شکل گرفت.
²³این است شمار مردانِ دسته‌هایی که برای جنگ مسلح شده، نزد داوود به حِبرون آمدند تا مطابق فرمان خداوند، پادشاهی شائول را به داوود مُحَوَّل کنند:
²⁴از مردان یهودا ۶۸۰۰ تن، که سپر و نیزه داشتند و برای جنگ مسلح بودند؛
²⁵از مردان شمعون ۷۱۰۰ جنگاورِ دلاور به جهت نبرد؛
²⁶از مردان لاوی ۴۶۰۰ تن:
²⁷یِهویاداع رئیس خاندان هارون، با ۳۷۰۰ تن،
²⁸و صادوق، جنگاوری جوان و دلاور، به همراه ۲۲ سردار از خاندان پدرش؛
²⁹از مردان بِنیامین، یعنی خویشان شائول، ۳۰۰۰ تن، که اکثرشان تا آن هنگام به خاندان شائول وفادار مانده بودند؛
³⁰از مردان اِفرایِم، ۲۰۸۰۰ تن، که جنگاورانی دلاور و افرادی نامور در خاندانهایشان بودند؛
³¹از نیم قبیلۀ مَنَسی، ۱۸۰۰۰ تن، که به نام تعیین شده بودند تا بیایند و داوود را پادشاه سازند؛
³²از مردان یِساکار، کسانی که زمانها را می‌شناختند و می‌دانستند اسرائیل چه باید بکند، ۲۰۰ رئیس به همراه تمامی خویشاوندانِ تحت فرمانشان؛
³³از زِبولون، ۵۰۰۰۰ سپاهیِ ورزیده و مجهز به تمامیِ سلاح‌های جنگی، که عزم جزم کرده بودند تا به داوود یاری رسانند؛
³⁴از نَفتالی، ۱۰۰۰ سردار به همراه ۳۷۰۰۰ مردِ مسلح به سپر و نیزه؛
³⁵از مردان دان، ۲۸۶۰۰۰ مردِ آمادۀ جنگ؛
³⁶از اَشیر، ۴۰۰۰۰ سپاهیِ ورزیده و آمادۀ جنگ؛
³⁷و از آن سوی اردن، از مردان رِئوبین و جاد و نیم قبیلۀ مَنَسی، ۱۲۰۰۰۰ مردِ مسلح به تمامی سلاح‌های جنگی برای جنگ.
³⁸اینان جملگی مردانی جنگاور بودند که صف‌آرایی کردند و با عزمی راسخ به حِبرون آمدند تا داوود را بر تمامی اسرائیل پادشاه سازند. بقیۀ اسرائیل نیز به همین ترتیب جملگی برای پادشاه ساختنِ داوود یکدل بودند.
³⁹آنان در آنجا سه روز با داوود خوردند و نوشیدند، زیرا برادرانشان برای ایشان تدارک دیده بودند.
⁴⁰همچنین همسایگانشان، تا یِساکار و زِبولون و نَفتالی، بر الاغان و شتران و قاطران و گاوان خوراک آوردند، و آذوقۀ فراوان از آرد و قرصِ انجیر و قرص کشمش و شراب و روغن و گاوان و گوسفندان، زیرا در اسرائیل شادمانی بود.

11:1 آنگاه تمامی اسرائیل در حِبرون نزد داوود گرد آمده، گفتند: «اینک ما از گوشت و استخوان تو‌ییم.
²حتی پیش از این نیز آنگاه که شائول سلطنت می‌کرد، تو بودی که اسرائیل را در جنگهایش رهبری می‌کردی. و یهوه خدایت تو را گفت: ”تویی که قوم من اسرائیل را شبانی خواهی کرد، و بر قوم من اسرائیل پیشوا خواهی بود.“»
³پس مشایخ اسرائیل جملگی به حِبرون نزد داوود پادشاه آمدند، و او در آنجا در حضور خداوند با ایشان پیمان بست، و آنان داوود را بر حسب کلامی که خداوند از طریق سموئیل گفته بود به پادشاهی بر اسرائیل مسح کردند.
⁴آنگاه داوود و تمامی اسرائیل به اورشلیم که یِبوس باشد رفتند، و یِبوسیان ساکنِ آنجا بودند.
⁵ساکنان یِبوس داوود را گفتند: «بدین‌جا داخل نخواهی شد.» اما داوود دژِ صَهیون، یعنی شهر داوود را تصرف کرد.
⁶داوود گفت: «هر که نخست به یِبوسیان حمله بَرَد، رئیس و سردار خواهد بود.» پس یوآب پسر صِرویَه نخست برآمد، و رئیس شد.
⁷داوود در آن دژ ساکن شد؛ از این رو، آن را شهر داوود خواندند.
⁸او شهر را دورتادور از مِلّو تا محوطۀ اطراف بنا کرد، و یوآب مابقی شهر را تعمیر نمود.
⁹داوود هر روز بزرگ و بزرگتر می‌شد، زیرا خداوندِ لشکرها با او بود.
¹⁰اینانند رؤسای جنگاوران داوود که با تمامی اسرائیل او را در سلطنتش حمایتِ بسیار کردند تا بر حسب کلامی که خداوند دربارۀ اسرائیل گفته بود، وی را پادشاه سازند.
¹¹این است فهرست جنگاورانِ داوود: یَشُبعامِ حَکمونی، که رئیس آن سه تن بود. او نیزه‌اش را بر سیصد تن برافراشته، ایشان را در یک زمان کشت.
¹²بعد از او، اِلعازار پسر دودویِ اَخوخی بود. او یکی از آن سه جنگاور بود.
¹³آنگاه که فلسطینیان برای نبرد در فَس‌دَمّیم گرد آمده بودند، او در آنجا همراه داوود بود. در آنجا قطعه زمینی پر از جو بود، و قوم از برابر فلسطینیان می‌گریختند،
¹⁴اما ایشان در میان آن قطعه زمین ایستادگی کرده، از آن دفاع نمودند و فلسطینیان را از پای درآوردند، و خداوند ایشان را به پیروزی عظیم، نجات بخشید.
¹⁵آنگاه که لشکر فلسطینیان در وادی رِفائیم اردو زده بودند، سه تن از آن سی سردار نزد داوود به صخره‌ای که در غار عَدُلّام است، فرود آمدند.
¹⁶داوود در آن وقت در سنگر بود، و قراول فلسطینیان در بِیت‌لِحِم.
¹⁷داوود آرزو کرده، گفت: «ایکاش کسی از چاه بِیت‌لِحِم در کنار دروازه، جرعه‌ای آب به من می‌داد تا بنوشم!»
¹⁸پس آن سه، اردوی فلسطینیان را از میان شکافته، از چاه بِیت‌لِحِم در کنار دروازه، آب کشیدند و آن را برداشته، نزد داوود بردند. اما داوود نخواست آن را بنوشد، بلکه آن را برای خداوند ریخت
¹⁹و گفت: «در حضور خدایم، حاشا از من که چنین کنم. آیا خون این مردان را بنوشم که جان خود را به خطر انداختند؟ زیرا با به خطر افکندن جان خود، آن را آوردند.» بنابراین، نخواست از آن بنوشد. باری، این بود شرح کارهای آن سه جنگاور.
²⁰اَبیشای برادر یوآب، رئیس آن سی بود. او نیزه‌اش را بر سیصد مرد برافراشته، ایشان را کشت و نامی همچون آن سه برای خود کسب کرد.
²¹او مکرم‌ترینِ آن سی بود و سردار آنان شد، اما به آن سه نرسید.
²²بِنایا پسر یِهویاداع، مردی شجاع از قَبصِئیل بود. بِنایا کارهای بزرگ می‌کرد. او دو پهلوان موآبی را از پا درآورد، و در روزی برفی به گودالی فرود شده، شیری را کشت.
²³همچنین یک مرد مصریِ بلندقامت را کُشت که قدش به پنج ذِراع می‌رسید. آن مصری نیزه‌ای همچون تیرک نساجی به دست داشت، اما بِنایا با چوبدستی نزد او رفت و نیزه را از دست مصری در ربوده، او را با نیزۀ خودش کشت.
²⁴آری، بِنایا پسر یِهویاداع چنین کارهایی می‌کرد، و نامی همچون آن سه جنگاور برای خود کسب کرد.
²⁵او در میان آن سی مکرم بود، اما به آن سه نرسید. داوود او را به فرماندهی محافظان شخصی خود برگماشت.
²⁶جنگاوران از این قرار بودند: عَسائیل برادر یوآب، اِلحانان پسر دودوی بِیت‌لِحِمی،
²⁷شَمّوت هَروری، حالِصِ فِلونی،
²⁸عیرا پسر عِقّیشِ تِقوعی، اَبیعِزِرِ عَناتوتی،
²⁹سِبِکایِ حوشاتی، عیلای اَخوخی،
³⁰مَهَرایِ نِطوفاتی، خالِد پسر بَعَنایِ نِطوفاتی،
³¹اِتای پسر ریبای از جِبعَۀ بنی‌بِنیامین، بِنایای فِرعَتونی،
³²حورای از وادیهای جاعَش، اَبیئیلِ عَرْباتی،
³³عَزمَوِتِ بَحَرومی، اِلیَحْبای شَعَلبونی،
³⁴پسران هاشِم جِزونی، یوناتان پسر شاجِه هَراری،
³⁵اَخیام پسر ساکارِ هَراری، اِلیفال پسر اور،
³⁶خِفِرِ مِکیراتی، اَخیّای فِلونی،
³⁷حِصروی کَرمِلی، نَعَرای پسر اِزبای،
³⁸یوئیل برادر ناتان، مِبحار پسر هاجْری،
³⁹صِلِقِ عَمّونی، نَحَرایِ بِئیروتی که سلاحدار یوآب پسر صِرویَه بود،
⁴⁰عیرای یِتری، جارِبِ یِتری،
⁴¹اوریای حیتّی، زاباد پسر اَحلای،
⁴²عادینا پسر شیزای رِئوبینی که یکی از رهبران رِئوبینیان بود و سی تن همراهش بودند،
⁴³حانان پسر مَعَکاه، یوشافاطِ مِتنی،
⁴⁴عُزّیای عَشتِروتی، شاماع و یِعیئیل پسران حوتامِ عَروعیری،
⁴⁵یِدیعَئیل پسر شِمری و برادرش یوخای تیصی،
⁴⁶اِلیئیل از مَحَویم، یِریبای و یوشَویا پسران اِلناعَم، یِتمَۀ موآبی،
⁴⁷اِلیئیل، عوبید، و یَعَسیئیل مِصوباتی.

10:1 و اما فلسطینیان با اسرائیل جنگیدند، و بنی‌اسرائیل از برابر فلسطینیان گریخته، بر کوه جِلبواَع از پای درآمدند.
²فلسطینیان شائول و پسرانش را سخت تعقیب کرده، پسران شائول یعنی یوناتان، اَبیناداب و مَلکیشوعَ را کشتند.
³جنگ بر شائول سخت شد، و تیراندازانْ او را یافته، به‌شدت مجروح کردند.
⁴آنگاه شائول به سلاحدار خود گفت: «شمشیرت را برگیر و بر من فرود آر، مبادا این نامختونان آمده، استهزایم کنند.» اما سلاحدار او نخواست چنین کند، زیرا بسیار می‌ترسید. پس شائول شمشیر خود را گرفته، خویشتن را بر آن افکند.
⁵سلاحدار شائول چون او را مرده دید، او نیز خود را بر شمشیر خویش افکند و مُرد.
⁶بدین‌سان شائول مُرد؛ او و سه پسرش و تمامی اهل خانه‌اش با هم مردند.
⁷چون تمامی اسرائیلیانی که در وادی بودند، دیدند که لشکریان گریخته‌اند و شائول و پسرانش نیز مرده‌اند، شهرهای خود را واگذارده، پا به فرار نهادند، و فلسطینیان آمده، در آنها ساکن شدند.
⁸روز بعد، چون فلسطینیان برای برهنه کردن کشتگان آمدند، اجساد شائول و پسرانش را بر کوه جِلبواَع افتاده یافتند.
⁹پس شائول را برهنه کرده، سرِ او و زره‌اش را برگرفتند، و به سراسر سرزمین فلسطین قاصدان فرستادند تا این مژده را به بتهای خویش و به مردم اعلام کنند.
¹⁰آنان زرۀ شائول را در معبد خدایانشان نهادند و سرش را در معبد داجون بر دیوار آویختند.
¹¹اما چون تمامیِ اهل یابیش جِلعاد شنیدند که فلسطینیان با شائول چه کرده‌اند،
¹²مردان دلاورشان جملگی برخاسته، اجساد شائول و پسرانش را برگرفتند و به یابیش آورده، استخوانهایشان را زیر درخت بلوطی که در یابیش است دفن کردند و هفت روز، روزه داشتند.
¹³بدین‌سان شائول به سبب خیانتی که به خداوند ورزیده بود مُرد، زیرا کلام خداوند را نگاه نداشته بود، و نیز در طلب هدایت، از احضارکنندۀ ارواح مشورت جُسته بود.
¹⁴او از خداوند هدایت نخواست، پس خداوند او را کُشت و پادشاهی را به داوود پسر یَسا سپرد.

9:1 پس تمامی اسرائیل در نسب‌نامه‌ها ثبت شدند، و اینها در کتاب پادشاهان اسرائیل مکتوبند. مردمان یهودا به خاطر خیانتی که ورزیدند به بابِل تبعید شدند.
²نخستین کسانی که بار دیگر در املاک و در شهرهای خود ساکن شدند، اسرائیلیان، کاهنان، لاویان و خدمتگزاران معبد بودند.
³برخی از مردم یهودا، بِنیامین، اِفرایِم و مَنَسی که در اورشلیم ساکن شدند، از این قرار بودند:
⁴عوتای پسر عَمّیهود پسر عُمری پسر اِمری پسر بانی، از نسل فِرِص پسر یهودا.
⁵از شیلونیان: نخست‌زاده‌اش عَسایا و دیگر پسرانش.
⁶از زِراحیان: یِعوئیل و خویشانش، یعنی ۶۹۰ تن.
⁷از بِنیامینیان: سَلّو پسر مِشُلّام پسر هودَوْیا پسر هَسِنواَه،
⁸یِبنیا پسر یِروحام، ایلَه پسر عُزّی پسر مِکری، و نیز مِشُلّام پسر شِفَطیا پسر رِعوئیل پسر یِبنِیا.
⁹خویشان ایشان بر حسب نسب‌نامه‌هایشان، ۹۵۶ تن بودند. اینان جملگی سران خاندانهایشان بودند.
¹⁰از کاهنان: یِدَعیا، یِهویاریب، یاکین،
¹¹و عَزَریا پسر حِلقیا پسر مِشُلّام پسر صادوق پسر مِرایوت پسر اَخیطوب، که سرپرست خانۀ خدا بود.
¹²همچنین عَدایا پسر یِروحام پسر فَشحور پسر مَلکیا، و مَعَسای پسر عَدیئیل پسر یَحزِرَه پسر مِشُلّام پسر مِشیلِمیت پسر اِمّیر؛
¹³و نیز خویشانشان، یعنی سران خاندانهایشان، که ۱۷۶۰ تن بودند، مردانی توانا برای کار خدمت خانۀ خدا.
¹⁴از لاویان: شِمَعیا پسر حَشّوب پسر عَزریقام پسر حَشَبیا از نسل مِراری،
¹⁵و نیز بَقبَقَّر، حارِش، جَلال، مَتَّنیا پسر میکا پسر زِکْری پسر آساف؛
¹⁶همچنین عوبَدیا پسر شِمَعیا پسر جَلال پسر یِدوتون، و بِرِخیا پسر آسا پسر اِلقانَه، که در روستاهای نِطوفاتیان زندگی می‌کرد.
¹⁷محافظان دروازه عبارت بودند از شَلّوم، که رئیس بود، عَقّوب، طَلمون، اَخیمان، و خویشانشان.
¹⁸آنان تا به امروز به عنوان محافظان اردوگاه لاویان در ضلع شرقیِ دروازۀ پادشاه مستقرند.
¹⁹شَلّوم پسر قوری پسر اِبیاساف پسر قورَح به اتفاقِ خویشانِ خاندان پدرش یعنی قورَحیان، مسئول کار خدمت بودند و محافظ آستانۀ مدخلهای خیمه، چنانکه پدرانشان مسئول اردوگاه خداوند و محافظ مَدخل آن بودند.
²⁰در ایام گذشته، فینِحاس پسر اِلعازار رئیس ایشان بود، و خداوند با وی می‌بود.
²¹زکریا پسر مِشِلِمیا محافظ مَدخلِ خیمۀ ملاقات بود.
²²شمار همۀ اینها که برای محفاظت از آستانۀ دروازه‌ها برگزیده شده بودند، ۲۱۲ تن بود. آنها بر حسب نسب‌نامه‌هایشان در روستاهای خود ثبت شدند. داوود و سموئیلِ نبی ایشان را بر وظایفشان گماشته بودند.
²³پس ایشان و پسرانشان به عنوان محافظ بر دروازه‌های خانۀ خداوند، یعنی خانۀ خیمه، نصب شدند.
²⁴محافظان در هر چهار طرف مستقر بودند، یعنی شرق، غرب، شمال و جنوب.
²⁵و خویشانشان که در روستاهایشان بودند، موظف بودند هر هفت روز به نوبت بیایند تا با ایشان باشند.
²⁶زیرا چهار رئیس محافظان که از لاویان بودند، بر حجره‌ها و خزانه‌های خانۀ خداوند نظارت می‌کردند.
²⁷آنان در اطراف خانۀ خدا ساکن بودند، زیرا وظیفۀ نگاهبانی از آن را بر عهده داشتند، و بر ایشان بود که هر صبحگاه آن را باز کنند.
²⁸برخی از ایشان مسئول اسبابِ خدمت بودند، زیرا هرگاه این اسباب بیرون برده یا بازآورده می‌شد، آنها را می‌شمردند.
²⁹برخی از ایشان بر لوازم و بر تمامی اسباب قُدس، و نیز بر آرد مرغوب، شراب، روغن، بخور و عطرها مأمور بودند.
³⁰برخی از پسران کاهنان، ترکیبی از عطرها تهیه می‌کردند.
³¹یکی از لاویان به نام مَتّیتیا، نخست‌زادۀ شَلّومِ قورَحی، مأمور پختن نان بود.
³²همچنین برخی از خویشان ایشان از قُهاتیان، مأمور بودند نان حضور را هر شَبّات مهیا کنند.
³³و اما سرایندگان، یعنی سران خاندانهای لاویان، در حجره‌های معبد سکونت داشتند و از خدمات دیگر معاف بودند، زیرا که شبانه‌روز به خدمتِ خود مشغول بودند.
³⁴اینان بودند سران خاندانهای لاویان بر حسب نسب‌نامه‌های ایشان، و در اورشلیم می‌زیستند.
³⁵یِعیئیل، پدر جِبعون، در جِبعون سکونت داشت. نام زنش مَعَکاه بود،
³⁶نام نخست‌زاده‌اش عَبدون، و سپس صور، قِیس، بَعَل، نیر، ناداب،
³⁷جِدور، اَخیو، زکریا و مِقلوت.
³⁸مِقلوت پدر شِمِام بود. اینان نیز نزدیک خویشان خود در اورشلیم می‌زیستند.
³⁹نیر پدر قِیس بود، قِیس پدر شائول، و شائول پدر یوناتان، مَلکیشوعَ، اَبیناداب و ایشبَعَل.
⁴⁰پسر یوناتان مِریب‌بَعَل بود، و مِریب‌بَعَل پدر میکاه بود.
⁴¹پسران میکاه، فیتون و مِلِک و تَحریعَ و آحاز بودند.
⁴²آحاز پدر یَعرَه بود، و یَعرَه پدر عَلِمِت، عَزمَوِت و زِمری. زِمری پدر موصا بود.
⁴³موصا پدر بِنِعا بود؛ پسرِ بِنِعا، رِفایا بود، پسر او اِلِعاسَه، و پسر او آصیل.
⁴⁴آصیل را شش پسر بود به نامهای عَزریقام، بُکِرو، اسماعیل، شِعَریا، عوبَدیا و حانان. اینان پسران آصیل بودند.

8:1 بِنیامین پدرِ بِلاع نخست‌زادۀ خویش بود، و اَشبیل پسر دوّمش، و اَخَرَخ، پسر سوّم،
²و نوحَه پسر چهارم، و رافا پسر پنجم.
³پسران بِلاع: اَدّار، جیرا، اَبیهود،
⁴اَبیشوَع، نَعَمان، اَخُوَخ،
⁵جیرا، شِفوفان و حورام.
⁶اینانند پسران اِحود، که سران خاندانهای ساکنانِ جِبَع بودند و به مَنَحَت تبعید شدند:
⁷نَعَمان، اَخیّا، و جیرا، یعنی هِگلام، که پدرِ عُزَّه و اَخیحود بود.
⁸شَحَرایِم پس از آنکه زنان خود حوشیم و بَعَرا را طلاق داد، در سرزمین موآب صاحب پسران شد.
⁹او از زن خویش خُدِش، صاحبِ این پسران شد: یوباب، ظِبیا، میشا، مَلکام،
¹⁰یِعوص، سَکیا و میرمَه. اینان پسران او، و سران خاندانها بودند.
¹¹نیز شَحَرایِم از حوشیم، صاحبِ اَبیطوب و اِلفَعَل شد.
¹²پسران اِلفَعَل: عِبِر، مِشعام، و شِمِد که اونو و لود را با توابعش بنا کرد،
¹³و بِریعَه و شِمَع، که سران خاندانهای ساکنان اَیَلون بودند و ساکنین جَت را بیرون راندند،
¹⁴و همچنین اَخیو، شاشَق و یِرِموت.
¹⁵زِبَدیا، عَراد، عِدِر،
¹⁶میکائیل، یِشپَه و یوخا پسران بِریعَه بودند.
¹⁷زِبَدیا، مِشُلّام، حِزقی، حِبِر،
¹⁸یِشمِرای، یِزلیاه و یوباب پسران اِلفَعَل بودند.
¹⁹یَقیم، زِکْری، زَبْدی،
²⁰اِلیعینای، صِلِتای، اِلیئیل،
²¹عَدایا، بِرایا و شِمرَت پسران شِمعی بودند.
²²یِشپَن، عِبِر، اِلیئیل،
²³عَبدون، زِکْری، حانان،
²⁴حَنَنیا، عیلام، عَنتوتیا،
²⁵یِفدِیا و فِنوئیل پسران شاشَق بودند.
²⁶شَمشِرای، شِحَریا، عَتَلیا،
²⁷یَعَرِشیا، ایلیا و زِکْری پسران یِروحام بودند.
²⁸اینان رؤسا و سران خاندانها بر حسب نسب‌نامه‌هایشان بودند، و در اورشلیم می‌زیستند.
²⁹یِعیئیل پدر جِبعون در جِبعون می‌زیست، و نام زنش مَعَکاه بود.
³⁰نخست‌زادۀ او عَبدون بود، و سپس صور، قِیس، بَعَل، نیر، ناداب،
³¹جِدور، اَخیو، زاکِر،
³²و مِقلوت پدرِ شِمِعاه. اینان نیز نزدیک خویشان خود در اورشلیم می‌زیستند.
³³نیر پدر قِیس بود، قِیس پدر شائول، و شائول پدر یوناتان، مَلکیشوعَ، اَبیناداب و ایشبَعَل.
³⁴پسر یوناتان مِریب‌بَعَل بود، و مِریب‌بَعَل پدر میکاه بود.
³⁵پسران میکاه، فیتون و مِلِک و تَرِعَ و آحاز بودند.
³⁶آحاز پدر یِهوعَدَّه بود، و یِهوعَدَّه پدرِ عَلِمِت، عَزمَوِت و زِمری. زِمری پدر موصا بود.
³⁷موصا پدر بِنِعا بود؛ پسرِ بِنِعا، رافا بود، پسر او اِلِعاسَه، و پسر او آصیل.
³⁸آصیل را شش پسر بود به نامهای عَزریقام، بُکِرو، اسماعیل، شِعَریا، عوبَدیا و حانان. اینان همگی پسران آصیل بودند.
³⁹پسران برادرِ او عیشِق عبارت بودند از نخست‌زاده‌اش اولام، دوّم یِعوش، و سوّم اِلیفِلِط.
⁴⁰پسران اولام جنگاورانی توانا بودند، و کَمانگیر. ایشان را پسران و نوادگان بسیار بود، یعنی ۱۵۰ تن. اینان جملگی از نسل بِنیامین بودند.

7:1 پسران یِساکار، تولَع، فُوَّه، یاشوب و شِمرون بودند، یعنی چهار تن.
²پسران تولَع، عُزّی، رِفایا، یِریئیل، یَحمای، یِبسام و سموئیل بودند. ایشان سران خاندانهایشان بودند. نسل تولاع جنگاورانی توانا در انساب خود بودند، و شمارشان در روزگار داوود به ‏۲۲۶۰۰ تن می‌رسید.
³پسر عُزّی، یِزرَحیا بود. پسران یِزرَحیا، میکائیل، عوبَدیا، یوئیل و یِشّیا بودند، یعنی پنج تن که همگی از سران بودند.
⁴به همراه ایشان، بر حسب انساب و خاندانهایشان، واحدهای رزمی برای جنگ وجود داشت که شمارشان ۳۶۰۰۰ بود، زیرا که زنان و پسران بسیار داشتند.
⁵شمارِ بستگان ایشان از تمامی طوایف یِساکار، ۸۷۰۰۰ جنگاور توانا بود، که در نسب‌نامه ثبت شدند.
⁶پسران بِنیامین: بِلاع، باکِر و یِدیعَئیل، سه تن.
⁷پسران بِلاع: اِصبون، عُزّی، عُزّیئیل، یِریموت و عیری، پنج تن. ایشان سران خاندانها و جنگاورانی توانا بودند، که ۲۲۰۳۴ از ایشان بر حسب نسب‌نامه‌ها ثبت گردیدند.
⁸پسران باکِر: زِمیَره، یوآش، اِلعازار، اِلیوعینای، عُمری، یِرِموت، اَبیّا، عَناتوت و عَلامِت؛ اینان جملگی پسران باکِر بودند.
⁹اینان سران خاندانها و جنگاورانی توانا بودند که ۲۰۲۰۰ از ایشان بر حسبِ انساب ایشان در نسب‌نامه‌ها به ثبت رسیدند.
¹⁰پسر یِدیعَئیل: بِلهان. پسران بِلهان: یِعوش، بِنیامین، ایهود، کِنعَنَه، زیتان، تَرشیش و اَخیشاحَر.
¹¹این فرزندانِ یِدیعَئیل جملگی سران خاندانها و جنگاورانی توانا بودند. ۱۷۲۰۰ از ایشان که قادر به نبرد بودند، به ثبت رسیدند.
¹²شُفّیم و حُفّیم پسران عیر بودند، و حوشیم پسرِ اَحیر.
¹³پسران نَفتالی: یَحصیئیل، جونی، یِصِر و شَلّوم، نسل بِلهَه.
¹⁴پسران مَنَسی: اَسْریئیل، که از مُتَعِۀ اَرامیِ مَنَسی زاده شد؛ او ماکیر پدرِ جِلعاد را نیز بزاد.
¹⁵ماکیر برای حُفّیم و شُفّیم همسر اختیار کرد. نام خواهر ماکیر، مَعَکاه بود. نام پسر دیگرِ ماکیر، صِلُفِحاد بود؛ و صِلُفِحاد دختران داشت.
¹⁶مَعَکاه همسر ماکیر پسری بزاد و او را فارِش نامید. برادر فارِش، شارِش نام داشت، و پسران فارِش، اولام و راقِم بودند.
¹⁷پسر اولام: بِدان. اینان بودند پسران جِلعاد، پسر ماکیر پسر مَنَسی.
¹⁸خواهر او هَمّولِکِه، ایشهود و اَبیعِزِر و مَحلَه را بزاد.
¹⁹پسران شِمیداع: اَخیان و شِکیم و لِقحی و اَنیعام.
²⁰پسران اِفرایِم: شوتِلاح، پسر او بارِد، پسر او تاحَت، پسر او اِلِعادا، پسر او تاحَت،
²¹پسر او زاباد، پسر او شوتِلاح، و نیز عِزِر و اِلِعاد که توسط مردان جَت که در آن سرزمین به دنیا آمده بودند کشته شدند، زیرا آمده بودند تا احشام جَتیان را غارت کنند.
²²پدرشان اِفرایِم روزهای بسیار برایشان ماتم گرفت، و خویشانش آمدند تا او را تسلی دهند.
²³آنگاه اِفرایِم با زنش همبستر شد، و او آبستن شده پسری بزاد. اِفرایِم وی را بِریعَه نامید، زیرا بلا بر خاندان او نازل شده بود.
²⁴دختر اِفرایِم، شِیِرَه بود، که بِیت‌حورونِ پایین و بِیت‌حورونِ بالا و نیز اُزّین‌شِیِرَه را بنا کرد.
²⁵یکی دیگر از پسران اِفرایِم رِفَح بود؛ پسر رِفَح، رِشِف؛ پسر او، تِلَح؛ پسر او، تاحَن؛
²⁶پسر او، لَعدان؛ پسر او، عَمّیهود؛ پسر او، اِلیشَمَع؛
²⁷پسر او، نون، و پسر او، یوشَع.
²⁸دارایی‌ها و املاک ایشان عبارت بود از بِیت‌ئیل و توابعش، نَعَران به طرف شرق، و جازِر و توابعش، شِکیم و توابعش، تا عَیَّه و توابعش به طرف غرب؛
²⁹و نیز در امتداد مرزهای بنی‌مَنَسی، بِیت‌شِاَن و توابعش، تَعَناک و توابعش، مِجِدّو و توابعش، و دُر و توابعش؛ که در اینها پسران یوسف پسر اسرائیل ساکن بودند.
³⁰پسران اَشیر: یِمنَه، یِشوَه، یِشْوی و بِریعَه. خواهرشان سِراخ بود.
³¹پسران بِریعَه: حِبِر، و مَلکیئیل که پدرِ بِرزائیت بود.
³²حِبِر پدرِ یَفلیط، شومیر و حوتام، و خواهرشان شوعَه بود.
³³پسران یَفلیط: فاسَک، بِمهال و عَشوَت. اینان پسران یَفلیط بودند.
³⁴پسران شومِر: اَخی، رُهجَه، یِحُبَّه و اَرام.
³⁵پسران برادرِ او هِلِم: صُوفَح، یِمناع، شِلِش و عَمال.
³⁶پسران صُوفَح: سُوَح، حَرنِفِر، شوعال، بیری، یِمرَه،
³⁷باصِر، هود، شَمّا، شِلشَه، یِتران و بِئیرا.
³⁸پسران یِتِر: یِفُنّه و فِسفا و آرا.
³⁹پسران عُلّا: آرَح، حَنّیئیل و رِصیا.
⁴⁰این فرزندان اَشیر جملگی سران خاندانها بودند، افرادی برگزیده، جنگاورانی توانا، و رؤسای رهبران، که ۲۶۰۰۰ تن از ایشان که قادر به نبرد بودند، در نسب‌نامه‌ها ثبت گردیدند.

6:1 پسران لاوی، جِرشون، قُهات و مِراری بودند.
²پسران قُهات، عَمرام، یِصهار، حِبرون و عُزّیئیل بودند.
³فرزندان عَمرام، هارون و موسی و مریم بودند. پسران هارون، ناداب، اَبیهو، اِلعازار و ایتامار بودند.
⁴اِلعازار پدر فینِحاس بود، فینِحاس پدر اَبیشوَع،
⁵اَبیشوَع پدر بُقّی، بُقّی پدر عُزّی،
⁶عُزّی پدر زِرَحیا، زِرَحیا پدر مِرایوت،
⁷مِرایوت پدر اَمَریا، اَمَریا پدر اَخیطوب،
⁸اَخیطوب پدر صادوق، صادوق پدر اَخیمَعَص،
⁹اَخیمَعَص پدر عَزَریا، عَزَریا پدر یوحانان،
¹⁰و یوحانان پدر عَزَریا؛ عَزَریا در معبدی که سلیمان در اورشلیم بنا کرد، کاهن بود.
¹¹عَزَریا پدر اَمَریا بود، اَمَریا پدر اَخیطوب،
¹²اَخیطوب پدر صادوق، صادوق پدر شَلّوم،
¹³شَلّوم پدر حِلقیا، حِلقیا پدر عَزَریا،
¹⁴عَزَریا پدر سِرایا، و سِرایا پدر یِهوصاداق.
¹⁵یِهوصاداق، آنگاه که خداوند یهودا و اورشلیم را به دست نبوکدنصر به تبعید فرستاد، به تبعید رفت.
¹⁶پسران لاوی، جِرشوم، قُهات و مِراری بودند.
¹⁷پسران جِرشوم، لِبنی و شِمعی نام داشتند.
¹⁸پسران قُهات، عَمرام، یِصهار، حِبرون و عُزّیئیل بودند.
¹⁹پسران مِراری، مَحْلی و موشی بودند. اینانند طایفه‌های لاویان بر حسب اجدادشان:
²⁰از جِرشوم: پسرش لِبنی، پسر او یَحَت، پسر او زِمَّه،
²¹پسر او یوآخ، پسر او عِدّو، پسر او زِراح، و پسر او یِاَتِرای.
²²نسل قُهات: پسرش عَمّیناداب، پسر او قورَح، پسر او اَسّیر،
²³پسر او اِلقانَه، پسر او اِبیاساف، پسر او اَسّیر،
²⁴پسر او تاحَت، پسر او اوریئیل، پسر او عُزّیا، و پسر او شائول.
²⁵پسران اِلقانَه، عَماسای و اَخیموت بودند؛
²⁶پسر او اِلقانَه، پسر او صوفای، پسر او نَخَت،
²⁷پسر او اِلیاب، پسر او یِروحام، پسر او اِلقانَه، و پسر او سموئیل.
²⁸پسران سموئیل، نخست‌زاده‌اش یوئیل و پسر دوّمش اَبیّا بودند.
²⁹نسل مِراری: مَحْلی، پسر او لِبنی، پسر او شِمعی، پسر او عُزَّه،
³⁰پسر او شِمِعا، پسر او حَجّیا، و پسر او عَسایا.
³¹اینانند مردانی که داوود پس از استقرارِ صندوق عهد در خانۀ خداوند، ایشان را به خدمت سراییدن در خانۀ خداوند برگماشت.
³²اینان تا پیش از آنکه سلیمان خانۀ خداوند را در اورشلیم بنا کند، در برابر مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، به خدمتِ سراییدن مشغول بودند. ایشان وظایف خود را مطابق قوانینِ مربوط به خدمتشان انجام می‌دادند.
³³اینان بودند مردانی که خدمت می‌کردند، و نیز پسرانشان: از پسران قُهاتیان: هیمانِ سراینده پسر یوئیل، پسر سموئیل،
³⁴پسر اِلقانَه، پسر یِروحام، پسر اِلیئیل، پسر تُوَخ،
³⁵پسر صوف، پسر اِلقانَه، پسر مَخَت، پسر عَماسای،
³⁶پسر اِلقانَه، پسر یوئیل، پسر عَزَریا، پسر صَفَنیا،
³⁷پسر تاحَت، پسر اَسّیر، پسر اِبیاساف، پسر قورَح،
³⁸پسر یِصهار، پسر قُهات، پسر لاوی، پسر اسرائیل؛
³⁹و نیز برادرش آساف که به طرفِ راست او می‌ایستاد، یعنی آساف پسر بِرِکیا، پسر شِمِعا،
⁴⁰پسر میکائیل، پسر بَعَسیا، پسر مَلْکیا،
⁴¹پسر اِتنی، پسر زِراح، پسر عَدایا،
⁴²پسر ایتان، پسر زِمَّه، پسر شِمعی،
⁴³پسر یَحَت، پسر جِرشوم، پسر لاوی.
⁴⁴و به طرفِ چپ، برادرانشان، یعنی پسران مِراری بودند: ایتان پسر قیشی، پسر عَبدی، پسر مَلّوک،
⁴⁵پسر حَشَبیا، پسر اَمَصیا، پسر حِلقیا،
⁴⁶پسر اَمْصی، پسر بانی، پسر شِمِر،
⁴⁷پسر مَحْلی، پسر موشی، پسر مِراری، پسر لاوی.
⁴⁸برادرانِ لاویِ آنها به خدمتِ تمامی دیگر وظایف مسکن، یعنی خانۀ خدا، گماشته شدند.
⁴⁹اما هارون و نسل او بودند که بر مذبح قربانی تمام‌سوز و مذبح بخور، به جهت هرآنچه در قُدس‌الاقداس انجام می‌شد قربانی می‌گذرانیدند، تا مطابق هرآنچه موسی خادم خدا امر فرموده بود، برای اسرائیل کفّاره کنند.
⁵⁰اینانند نسل هارون: پسرش اِلعازار، پسر او فینِحاس، پسر او اَبیشوَع،
⁵¹پسر او بُقّی، پسر او عُزّی، پسر او زِرَحیا،
⁵²پسر او مِرایوت، پسر او اَمَریا، پسر او اَخیطوب،
⁵³پسر او صادوق، و پسر او اَخیمَعَص.
⁵⁴مسکنهای ایشان بر حسب مکانهای سکونتشان در سرحدات آنها از این قرار است: از آنجا که قرعۀ اوّل از آنِ نسل هارون از طوایف قُهاتیان بود،
⁵⁵حِبرون در سرزمین یهودا با چراگاههای اطرافش به ایشان داده شد.
⁵⁶ولی کشتزارهای شهر و روستاهایش را به کالیب پسر یِفُنّه دادند.
⁵⁷به پسران هارون شهرهای پناهگاه را دادند، یعنی حِبرون، لِبنَه با چراگاههایش، یَتّیر، اِشتِموعَ با چراگاههایش،
⁵⁸حیلِن با چراگاههایش، دِبیر با چراگاههایش،
⁵⁹عاشان با چراگاههایش، یوتا، و بِیت‌شمس با چراگاههایش.
⁶⁰همچنین از قبیلۀ بِنیامین، جِبعون، جِبَع با چراگاههایش، عَلِمِت با چراگاههایش و عَناتوت با چراگاههایش. پس تمامی شهرهای ایشان بر حسب طایفه‌هایشان، سیزده شهر بود.
⁶¹به بقیۀ قُهاتیان، به قید قرعه ده شهر از طوایف نیم‌قبیلۀ مَنَسی داده شد.
⁶²به جِرشومیان بر حسب طوایفشان سیزده شهر از قبایل یِساکار، اَشیر، نَفتالی و مَنَسی که در باشانند، اختصاص یافت.
⁶³به مِراریان بر حسب طوایفشان دوازده شهر از قبایل رِئوبین، جاد و زِبولون اختصاص یافت.
⁶⁴پس بنی‌اسرائیل این شهرها را با چراگاههایشان به لاویان دادند.
⁶⁵آنان شهرهای نامبرده را از قبایل یهودا، شمعون و بِنیامین، به قید قرعه بدیشان دادند.
⁶⁶برخی از طوایف قُهاتیان، شهرهای قلمرو خود را از قبیلۀ اِفرایِم داشتند.
⁶⁷بدیشان شهرهای پناهگاه داده شد، یعنی شِکیم با چراگاههایش در مناطق مرتفع اِفرایِم، جازِر با چراگاههایش،
⁶⁸یُقمِعام با چراگاههایش، بِیت‌حورون با چراگاههایش،
⁶⁹و اَیَلون و جَت‌رِمّون با چراگاههایشان؛
⁷⁰و از نیم‌قبیلۀ مَنَسی، عانِر و بلعام را با چراگاههایشان به سایر طایفه‌های قُهاتیان دادند.
⁷¹به جِرشومیان این مناطق داده شد: از طایفۀ نیم‌قبیلۀ مَنَسی، جولان در باشان با چراگاههایش و عَشتاروت با چراگاههایش.
⁷²از قبیلۀ یِساکار، قِدِش با چراگاههایش، دابِرَت با چراگاههایش،
⁷³راموت با چراگاههایش و عَنِم با چراگاههایش.
⁷⁴از قبیلۀ اَشیر، مَشال با چراگاههایش، عَبدون با چراگاههایش،
⁷⁵حُقّوق با چراگاههایش و رِحوب با چراگاههایش.
⁷⁶از قبیلۀ نَفتالی، قِدِش در جَلیل با چراگاههایش، حَمّون با چراگاههایش و قَریه‌تایِم با چراگاههایش.
⁷⁷به سایر مِراریان این مناطق داده شد: از قبیلۀ زِبولون، رِمّون با چراگاههایش و تابور با چراگاههایش.
⁷⁸از قبیلۀ رِئوبین، در آن سوی اردن، نزدیک اَریحا واقع در جانب شرقی اردن، باصِر در بیابان با چراگاههایش، یَهْصَه با چراگاههایش،
⁷⁹قِدیموت با چراگاههایش و میفَعَت با چراگاههایش.
⁸⁰و از قبیلۀ جاد، راموت در جِلعاد با چراگاههایش، مَحَنایِم با چراگاههایش،
⁸¹حِشبون با چراگاههایش و یَعزیر با چراگاههایش.