۸ نوامبر

1:1 در نخستین سال کوروش، شاه پارس، برای اینکه کلام خداوند که به زبان اِرمیا گفته شده بود به انجام رسد، خداوند روح کوروش، شاه پارس را برانگیخت و او بیانیه‌ای در سرتاسر قلمرو خود صادر کرد و آن را بدین مضمون بنگاشت:
²«کوروش، شاه پارس چنین می‌فرماید: یهوه خدای آسمانها، تمامی حکومتهای زمین را به من بخشیده و مرا برگماشته است تا در اورشلیم که در یهوداست، خانه‌ای برای وی بنا کنم.
³هر کس از تمامی قوم او که در میان شماست - خدایش با وی باشد - می‌تواند به اورشلیم که در یهوداست برود و خانۀ یهوه خدای اسرائیل، همان خدا را که در اورشلیم است، بنا کند.
⁴پس هر که باقی مانده است، در هر محلی که اقامت دارد، مردمان آن محل وی را با دادن نقره و طلا و اموال و چارپایان، همراه با هدایای اختیاری برای خانۀ خدا در اورشلیم، حمایت کنند.»
⁵پس سران خاندانهای یهودا و بِنیامین، و کاهنان و لاویان، یعنی همۀ کسانی که خدا روحشان را برانگیخته بود، برخاستند تا رفته، خانۀ خداوند را که در اورشلیم است، بنا کنند.
⁶تمامی همسایگانِ آنها سوای هدایای اختیاری، ایشان را با دادن آلات نقره و طلا و اموال و چارپایان و هدایای گرانبها یاری دادند.
⁷کوروشِ پادشاه نیز ظروف خانۀ خداوند را که نبوکدنصر از اورشلیم آورده و در خانۀ خدایان خود نهاده بود، بیرون آورد.
⁸کوروش، شاه پارس، آنها را به دست میترِداتِ خزانه‌دار بیرون آورد و او آنها را شمرده، به شِیشبَصَّر رهبر یهودا تحویل داد.
⁹این است شمار آنها: سی لگنِ طلا، هزار لگنِ نقره، بیست و نه بخورسوز،
¹⁰سی کاسۀ طلا، چهارصد و ده کاسۀ نقره از قسم متفاوت و هزار ظرف دیگر.
¹¹شمار ظروف طلا و نقره بر روی هم پنج هزار و چهارصد بود. شِیشبَصَّر همۀ اینها را با اسیرانی که از بابِل به اورشلیم می‌رفتند، برد.

2:1 اینانند مردمانی که از میان تبعیدیانِ ساکن در ولایت از اسارت برآمدند، تبعیدیانی که نبوکدنصر، پادشاه بابِل، آنها را به بابِل به اسیری برده بود. آنان به اورشلیم و یهودا بازگشته، هر یک به شهر خویش رفتند.
²آنها همراه زروبابِل، یِشوعَ، نِحِمیا، سِرایا، رِعیلایا، مُردِخای، بِلشان، مِسفار، بِغوای، رِحوم و بَعَنا آمدند. شمار مردان قوم اسرائیل که آمدند، چنین بود:
³پسران فَرعوش، ۲۱۷۲.
⁴پسران شِفَطیا، ۳۷۲.
⁵پسران آرَح، ۷۷۵.
⁶پسران فَحَت‌موآب، یعنی پسران یِشوعَ و یوآب، ۲۸۱۲.
⁷پسران عیلام، ۱۲۵۴.
⁸پسران زَتّو، ۹۴۵.
⁹پسران زَکّای، ۷۶۰.
¹⁰پسران بانی، ۶۴۲.
¹¹پسران بِبای، ۶۲۳.
¹²پسران عَزجَد، ۱۲۲۲.
¹³پسران اَدونیقام، ۶۶۶.
¹⁴پسران بِغوای، ۲۰۵۶.
¹⁵پسران عادین، ۴۵۴.
¹⁶پسران آطیر، از خاندان حِزِقیا، ۹۸.
¹⁷پسران بیصای، ۳۲۳.
¹⁸پسران یورَه، ۱۱۲.
¹⁹پسران حاشوم، ۲۲۳.
²⁰پسران جِبّار، ۹۵.
²¹پسران بِیت‌لِحِم، ۱۲۳.
²²مردان نِطوفَه، ۵۶.
²³مردان عَناتوت، ۱۲۸.
²⁴پسران عَزمَوِت، ۴۲.
²⁵پسران قَریه‌عاریم و کِفیرَه و بِئیروت، ۷۴۳.
²⁶پسران رامَه و جِبَع، ۶۲۱.
²⁷مردان مِکماس، ۱۲۲.
²⁸مردان بِیت‌ئیل و عای، ۲۲۳.
²⁹پسران نِبو، ۵۲.
³⁰پسران مَغبیش، ۱۵۶.
³¹پسران عیلامِ دیگر، ۱۲۵۴.
³²پسران حاریم، ۳۲۰.
³³پسران لود و حادید و اونو، ۷۲۵.
³⁴پسران اَریحا، ۳۴۵.
³⁵پسران سِنائَه، ۳۶۳۰.
³⁶کاهنان: پسران یِدَعیا از خاندان یِشوعَ، ۹۷۳.
³⁷پسران اِمّیر، ۱۰۵۲.
³⁸پسران فَشحور، ۱۲۴۷.
³⁹پسران حاریم، ۱۰۱۷.
⁴⁰لاویان: پسران یِشوعَ و قَدمیئیل، از نسل هودویا، ۷۴.
⁴¹خوانندگان: پسران آساف، ۱۲۸.
⁴²دربانان: پسران شَلّوم و پسران آطیر و پسران طَلمون و پسران عَقّوب و پسران حَطیطا و پسران شوبای، بر روی هم ۱۳۹.
⁴³خادمان معبد: پسران صیحا، پسران حَسوفا، پسران طَبّاعوت،
⁴⁴پسران قیروس، پسران سیعاها، پسران فادون،
⁴⁵پسران لِبانَه، پسران حَجابَه، پسران عَقّوب،
⁴⁶پسران خاجاب، پسران شَلمای، پسران حانان،
⁴⁷پسران جِدّیل، پسران جاحَر، پسران رِآیا،
⁴⁸پسران رِصین، پسران نِقودا، پسران جَزّام،
⁴⁹پسران عُزَّه، پسران فاسیَح، پسران بیسای،
⁵⁰پسران اَسنَه، پسران مِعونیم، پسران نِفوسیم،
⁵¹پسران بَقبوق، پسران حَقوفا، پسران حَرحور،
⁵²پسران بَصلوت، پسران مِحیدا، پسران حَرشا،
⁵³پسران بَرقوس، پسران سیسِرا، پسران تامَح،
⁵⁴پسران نِصیَح و پسران حَطیفا.
⁵⁵پسران خادمان سلیمان: پسران سوطای، پسران هَسّوفِرِت، پسران فِرودا،
⁵⁶پسران یَعَلا، پسران دَرقون، پسران جِدّیل،
⁵⁷پسران شِفَطیا، پسران حَطّیل، پسران فوخِرِه‌حَظِبائیم و پسران آمی.
⁵⁸شمار خادمان معبد و پسران خادمان سلیمان بر روی هم ۳۹۲ بود.
⁵⁹اینانند کسانی که از شهرهای تِل‌مِلَح و تِل‌حَرشا و کِروب و اَدّان و اِمّیر برآمدند، هرچند نمی‌توانستند ثابت کنند که خاندان و دودمانشان از اسرائیلند:
⁶⁰پسران دِلایا و پسران طوبیا و پسران نِقودا، ۶۵۲.
⁶¹و نیز از پسران کاهنان: پسران حَبایا و پسران هَقّوص و پسران بَرزِلّایی. بَرزِلّایی همان بود که یکی از دختران بَرزِلّاییِ جِلعادی را به زنی گرفت و نام آن خاندان را بر خود نهاد.
⁶²اینان انساب خود را در میان کسانی که در نسب‌نامه‌ها ثبت شده بودند جستجو کردند اما نیافتند، از این رو به سبب نداشتن شرایط لازم از کهانت برکنار شدند.
⁶³و فرماندار به ایشان گفت تا کاهنی دارای اوریم و تُمّیم برنخیزد، نباید از خوراک بسیار مقدس بخورند.
⁶⁴این جماعت بر روی هم ۴۲۳۶۰ تن بودند،
⁶⁵سوای غلامان و کنیزان ایشان که شمار آنها ۷۳۳۷ تن بود، و ۲۰۰ سرایندۀ مرد و زن نیز داشتند.
⁶⁶شمار اسبان ایشان ۷۳۶، قاطرانشان ۲۴۵،
⁶⁷شترانشان ۴۳۵ و الاغانشان ۶۷۲۰ بود.
⁶⁸چون ایشان به خانۀ خداوند که در اورشلیم است رسیدند، برخی از سران خاندانها هدایای اختیاری برای خانۀ خدا تقدیم کردند تا آن را در مکانش بنا کنند.
⁶⁹آنها بنا به وُسع خود ۶۱۰۰۰ دِرهَمِ طلا، ۵۰۰۰ مینای نقره و ۱۰۰ دست پیراهن کهانت برای کار به خزانه اهدا کردند.
⁷⁰پس کاهنان و لاویان و برخی از مردم و سرایندگان و دربانان و خادمان معبد در شهرهای خود ساکن شدند و تمامی دیگر اسرائیلیان نیز در شهرهای خود قرار گزیدند.

5:1 ای کاهنان این را بشنوید، و ای خاندان اسرائیل توجه کنید! ای خاندان سلطنتی گوش بسپارید! زیرا این داوری بر ضد شماست. چراکه شما دامی گشتید در مِصفَه، و توری گسترده بر تابور.
²عِصیانگران در کشتار طریق افراط پیموده‌اند، پس من آنان را جملگی تأدیب خواهم کرد.
³من اِفرایِم را می‌شناسم، و اسرائیل از من پنهان نیست. زیرا اکنون، ای اِفرایِم، تو تن به فاحشگی داده‌ای، و اسرائیل نجس شده است.
⁴کارهای ایشان نمی‌گذارد به سوی خدای خویش بازگردند زیرا روح فحشا در وجود ایشان است، و خداوند را نمی‌شناسند.
⁵تکبر اسرائیل بر علیه او شهادت می‌دهد؛ اسرائیل و اِفرایِم در تقصیرات خویش می‌لغزند، و یهودا نیز با ایشان خواهد لغزید.
⁶آنان با گله‌ها و رمه‌های خویش خواهند آمد تا خداوند را بجویند، اما او را نخواهند یافت، زیرا خود را از ایشان دور ساخته است.
⁷آنان به خداوند خیانت ورزیده‌اند، زیرا فرزندان نامشروع به دنیا آورده‌اند. اکنون جشنهای ماه نو، ایشان را با املاکشان فرو~خواهد بلعید.
⁸در جِبعَه کَرِنا بنوازید، و در رامَه شیپور را به صدا درآورید. در بِیت‌آوِن نفیر جنگ سر دهید؛ ما از پی تو خواهیم آمد، ای بِنیامین!
⁹در روز تأدیب، اِفرایِم ویران خواهد شد. آنچه را که یقین است در میان قبیله‌های اسرائیل اعلام می‌کنم.
¹⁰امیران یهودا مانند کسانی گشته‌اند که مرزها را جابه‌جا می‌کنند، پس من خشم خویش را چون سیلاب بر ایشان خواهم ریخت.
¹¹بر اِفرایِم ظلم رفته، و در داوری لِه شده است، زیرا به پیروی از چیزهای باطل مصمم است.
¹²از این رو من برای اِفرایِم همچون بید شده‌ام، و همچون پوسیدگی برای خاندان یهودا.
¹³چون اِفرایِم بیماری خویش را دید و یهودا جراحت خود را، اِفرایِم به آشور رفت و نزد پادشاه بزرگ فرستاد. ولی او قادر به شفای شما نیست و جراحت‌تان را علاج نتواند کرد.
¹⁴زیرا من برای اِفرایِم همچون شیر خواهم بود، و برای خاندان یهودا همچون شیر ژیان. من خود خواهم درید و دور خواهم شد؛ خواهم ربود و رهاننده‌ای نخواهد بود.
¹⁵آنگاه به مکان خویش باز خواهم گشت تا آنگاه که به تقصیر خویش اعتراف کنند، و روی مرا بطلبند. ایشان در مصیبت خویش، مشتاقانه مرا خواهند جُست.

21:1 پس از جدا شدن از آنها، راهی سفر دریایی شدیم و تا ’کوس‘ مستقیم پیش رفتیم. روز بعد، به رودِس و از آنجا به پاتارا رسیدیم.
²در آنجا کشتی‌ای یافتیم که عازم فینیقیه بود. پس سوار شدیم و حرکت کردیم.
³قپرس را در سمت چپ خود دیدیم و از آن گذشته، به سوی سوریه پیش رفتیم. سپس در صور پیاده شدیم، زیرا در آنجا باید بار کشتی را تخلیه می‌کردند.
⁴پس شاگردان را در آنجا یافته، هفت روز نزدشان ماندیم. ایشان به هدایت روح به پولس گفتند به اورشلیم نرود.
⁵چون فرصتِ ماندن ما به پایان رسید، عازم سفر شدیم. شاگردان جملگی با زنان و فرزندانشان ما را تا بیرون شهر بدرقه کردند. آنجا کنار دریا زانو زدیم و دعا کردیم.
⁶پس از وداع، سوار کشتی شدیم، و ایشان نیز به خانه‌های خود بازگشتند.
⁷سفر دریایی خود را از صور پی گرفتیم و به پْتولامائیس رسیدیم. آنجا از برادران دیدار کردیم و یک روز نزدشان ماندیم.
⁸روز بعد، آنجا را ترک گفته به قیصریه آمدیم و به منزل فیلیپُسِ مبشر، یکی از آن هفت تن، رفتیم و نزدش ماندیم.
⁹او چهار دختر مجرد داشت که نبوّت می‌کردند.
¹⁰پس از چند روز که آنجا بودیم، نبی‌ای آگابوس نام از یهودیه رسید.
¹¹او نزد ما آمد و کمربند پولس را گرفته، دستها و پاهای خویش را با آن بست و گفت: «روح‌القدس می‌گوید: ”یهودیانِ اورشلیم صاحب این کمربند را بدین‌گونه خواهند بست و به دست غیریهودیان خواهند سپرد.“‌»
¹²چون این را شنیدیم، ما و مردمانِ آنجا به پولس التماس کردیم که از رفتن به اورشلیم چشم بپوشد.
¹³امّا پولس پاسخ داد: «این چه کار است که می‌کنید؟ چرا با گریۀ خود دل مرا می‌شکنید؟ من آماده‌ام به‌خاطر نام خداوندْ عیسی نه تنها به زندان روم، بلکه در اورشلیم جان بسپارم.»
¹⁴چون دیدیم متقاعد نمی‌شود، دست کشیدیم و گفتیم: «آنچه خواست خداوند است، بشود.»
¹⁵پس از آن روزها، تدارک سفر دیدیم و به سوی اورشلیم حرکت کردیم.
¹⁶بعضی از شاگردانِ مقیم قیصریه نیز همراهمان آمدند و ما را به خانۀ شخصی مِناسون نام بردند تا میهمان او باشیم. مِناسون، از مردمان قپرس و یکی از شاگردانِ قدیمی بود.
¹⁷چون به اورشلیم رسیدیم، برادران به‌گرمی پذیرایمان شدند.
¹⁸روز بعد با پولس به دیدار یعقوب رفتیم. مشایخ همگی حضور داشتند.
¹⁹پولس ایشان را سلام گفت و به تفصیل بیان کرد که خدا به واسطۀ خدمت او در میان غیریهودیان چه‌ها کرده است.
²⁰چون شنیدند، خدا را تمجید کردند. سپس به پولس گفتند: «ای برادر، چنانکه می‌بینی هزاران یهودی ایمان آورده‌اند و همگی نسبت به شریعت غیورند.
²¹در میان آنها چنین شایع شده که تو همۀ یهودیانی را که میان غیریهودیان زندگی می‌کنند، تعلیم می‌دهی که از موسی روی برتابند، و می‌گویی نباید فرزندان خود را ختنه کرد و بنا بر رسوم رفتار نمود.
²²حال چه باید کرد؟ بدون شک، آنها از آمدنت آگاه خواهند شد.
²³پس آنچه به تو می‌گوییم، انجام بده. اینجا نزد ما چهار مرد هستند که نذری دارند.
²⁴آنها را همراه خود ببر و به اتفاق ایشان آیین تطهیر را به جا آور و خرج ایشان را بده تا بتوانند سرهای خود را بتراشند. بدین‌سان همه در خواهند یافت که این شایعات دربارۀ تو راست نیست، بلکه تو نیز شریعت را نگاه داشته، در آن سلوک می‌کنی.
²⁵امّا دربارۀ ایمانداران غیریهودی، ما حکم خود را در نامه‌ای به آگاهی آنها رساندیم و گفتیم که باید از خوراک تقدیمی به بتها، از خون، از گوشتِ حیوانات خفه شده و از بی‌عفتی بپرهیزند.»
²⁶پس، روز بعد، پولس آن اشخاص را همراه خود برد و با ایشان آیین تطهیر را به جا آورد. سپس به معبد رفت تا تاریخ پایان روزهای تطهیر را که در آن برای هر یک از ایشان قربانی تقدیم می‌شد، اعلام کند.
²⁷چیزی به پایان هفت روز تطهیر نمانده بود که چند یهودی از ایالت آسیا، پولس را در معبد دیدند. آنها جمعیت را شوراندند و او را گرفته،
²⁸فریاد می‌زدند: «ای اسرائیلیان، مدد کنید؛ این همان است که همگان را در همه جا بر ضد قوم ما و شریعت ما و بر ضد این مکان تعلیم می‌دهد. از آن گذشته، یونانیان را نیز به درون معبد آورده و این مکان مقدّس را نجس کرده است.»
²⁹آنها پیشتر تْروفیموسِ اَفِسُسی را در شهر با پولس دیده بودند و می‌پنداشتند پولس او را به درون معبد برده است.
³⁰شهر سراپا آشوب شد! مردم از هر سو هجوم آوردند و پولس را گرفته، از معبد بیرون کشیدند و بی‌درنگ درهای معبد را پشت سرشان بستند.
³¹چون سعی داشتند او را بکشند، به فرماندۀ سپاهیان رومی خبر رسید که در تمام اورشلیم آشوبی به پا شده است.
³²او بی‌درنگ با سربازان و افسران خود به سوی جمعیت تاخت. چون چشم جماعت به فرمانده و سربازانش افتاد، از زدن پولس دست برداشتند.
³³فرمانده نزدیک آمد و پولس را گرفتار کرد و دستور داد او را با دو زنجیر ببندند. آنگاه پرسید که او کیست و چه کرده است.
³⁴از میان جمعیت هر کس چیزی فریاد می‌زد. فرمانده که از زیادی هیاهو نتوانست حقیقت امر را دریابد، دستور داد پولس را به قلعه ببرند.
³⁵چون پولس نزدیک پله‌های قلعه رسید، سربازان از فرط خشونتِ جمعیت مجبور شدند او را بر دستهایشان حمل کنند.
³⁶جمعیتی که از پی آنها می‌آمد، فریاد می‌کرد: «بکشیدش!»
³⁷هنوز پولس را به درون قلعه نبرده بودند که به فرمانده گفت: «اجازه می‌دهید چیزی به شما بگویم؟» فرمانده گفت: «تو یونانی می‌دانی؟
³⁸مگر تو همان مصری نیستی که چندی پیش شورشی بر پا کرد و چهار هزار آدمکش را با خود به بیابان برد؟»
³⁹پولس پاسخ داد: «من مردی یهودی از تارسوسِ کیلیکیه‌ام، شهری که بی‌نام و نشان نیست. تمنا دارم اجازه دهید با مردم سخن بگویم.»
⁴⁰چون اجازه داد، پولس بر پله‌ها ایستاد و دست خود را به سوی مردم دراز کرد. وقتی سکوت کامل برقرار شد، به زبان عبرانیان به آنها چنین گفت:

22:1 «ای برادران و ای پدران، به دفاعیۀ من که اکنون به عرضتان می‌رسانم، گوش فرا~دهید.»
²چون شنیدند که ایشان را به زبان عبرانیان خطاب می‌کند، خاموشتر شدند. آنگاه پولس گفت:
³«من مردی یهودی‌ام، متولّد تارسوسِ کیلیکیه. امّا در این شهر پرورش یافته‌ام. شریعت اجدادی خود را به کمال، در محضر گامالائیل فرا~گرفتم و برای خدا غیور بودم، چنانکه همگی شما امروز هستید.
⁴من پیروان این ’طریقت‘ را تا سرحد مرگ آزار می‌رساندم و آنان را از مرد و زن گرفتار کرده، به زندان می‌افکندم.
⁵کاهن اعظم و همۀ اعضای شورای یهود بر این امر گواهند، زیرا از ایشان نامه‌هایی خطاب به برادرانشان در دمشق گرفتم تا به آنجا بروم و این مردمان را در بند نهاده، برای مجازات به اورشلیم بیاورم.
⁶«امّا چون در طی راه به دمشق نزدیک می‌شدم، حوالی ظهر، ناگاه نوری خیره کننده از آسمان گرد من تابید.
⁷بر زمین افتادم و صدایی شنیدم که به من می‌گفت: ”شائول! شائول! چرا مرا آزار می‌رسانی؟“
⁸«پرسیدم: ”خداوندا، تو کیستی؟“ «پاسخ داد: ”من آن عیسای ناصری هستم که تو بر او آزار روا می‌داری.“
⁹همراهانم نور را دیدند، امّا صدای آن کس را که با من سخن می‌گفت، نشنیدند.
¹⁰«گفتم: ”خداوندا، چه کنم؟“ «خداوند گفت: ”برخیز و به دمشق برو. در آنجا هرآنچه انجامش بر عهدۀ توست، به تو گفته خواهد شد.“
¹¹امّا من بر اثر درخشش آن نور، بینایی خود را از دست داده بودم. پس همراهان دستم را گرفتند و به دمشق بردند.
¹²«در دمشق، مردی دیندار و پایبند به شریعت می‌زیست، حَنانیا نام، که در میان همۀ یهودیان، خوشنام بود.
¹³حَنانیا به دیدارم آمد و گفت: ”برادر شائول! بینا شو!“ همان دَم، بینایی خویش بازیافتم و او را دیدم.
¹⁴«او گفت: ”خدای پدران ما تو را برگزیده تا ارادۀ او را بدانی و آن پارسا را ببینی و سخنانی از دهانش بشنوی.
¹⁵زیرا تو در برابر همۀ مردم، شاهد او خواهی بود و بر آنچه دیده و شنیده‌ای، شهادت خواهی داد.
¹⁶حال منتظر چه هستی؟ برخیز و تعمید بگیر و نام او را خوانده، از گناهانت پاک شو!“
¹⁷«چون به اورشلیم بازگشتم، در معبد مشغول دعا بودم که به حال خلسه فرو~رفتم
¹⁸و خداوند را دیدم که می‌گفت: ”بشتاب و هر چه زودتر اورشلیم را ترک کن، زیرا آنان شهادت تو را دربارۀ من نخواهند پذیرفت.“
¹⁹«گفتم: ”خداوندا، ایشان می‌دانند که من به کنیسه‌ها می‌رفتم و آنان را که به تو ایمان داشتند، به زندان می‌افکندم و می‌زدم.
²⁰و چون خون شهید تو استیفان را می‌ریختند، من آنجا ایستاده، بر آن عمل صحه گذاشتم و جامه‌های قاتلان او را نگاه داشتم.“
²¹«او به من گفت: ”برو؛ زیرا من تو را به جاهای دوردست، نزد غیریهودیان می‌فرستم.“‌»
²²مردم تا اینجا به پولس گوش می‌دادند، امّا چون این را گفت، صدای خود را بلند کرده، فریاد زدند: «زمین را از وجود چنین کسی پاک کنید که زنده ماندنش روا نیست!»
²³در آن حال که آنان فریادکشان رداهای خود را بالای سر تکان می‌دادند و خاک برمی‌افشاندند،
²⁴فرمانده دستور داد پولس را به قلعه برده، تازیانه زنند و از او بازخواست کنند تا معلوم شود به چه سبب این‌چنین علیه او فریاد می‌کشند.
²⁵هنگامی که پولس را برای تازیانه زدن می‌بستند، به افسری که آنجا ایستاده بود، گفت: «آیا قانون به شما اجازه می‌دهد یک نفر تبعۀ روم را تازیانه بزنید، در حالی که حتی محاکمه نشده است؟»
²⁶افسر چون این را شنید، نزد فرمانده رفت و به او گفت: «هیچ می‌دانی چه می‌کنی؟ این مرد تبعۀ روم است!»
²⁷فرمانده نزد پولس آمد و از او پرسید: «بگو ببینم، آیا تو تبعۀ روم هستی؟» پاسخ داد: «بله، هستم.»
²⁸آنگاه فرمانده گفت: «من برای به دست آوردن این تابعیت، بهایی گران پرداخته‌ام.» پولس در پاسخ گفت: «امّا من با این تابعیت زاده شده‌ام!»
²⁹آنان که قرار بود از او بازخواست کنند، در دم خود را کنار کشیدند. فرمانده نیز که دریافته بود یک رومی را در بند نهاده است، سخت هراسان بود.
³⁰فردای آن روز، چون فرمانده می‌خواست به‌دقّت دریابد که چرا یهودیان پولس را متهم کرده‌اند، او را از بند آزاد کرد و دستور داد سران کاهنان و همۀ اعضای شورای یهود گرد آیند. سپس، پولس را پایین آورد تا در برابر آنها حاضر شود.