۹ آوریل

27:1 آنگاه دختران صِلُفِحاد، پسر خِفِر، پسر جِلعاد، پسر ماکیر، پسر مَنَسی، که از طایفه‌های مَنَسی پسر یوسف بود، پیش آمدند. نام دختران صِلُفِحاد، مَحلَه و نوعَه و حُجلَه و مِلکَه و تِرصَه بود.
²آنان نزد در خیمۀ ملاقات در حضور موسی و اِلعازارِ کاهن و در حضور رهبران و تمامی جماعت ایستاده، گفتند:
³«پدر ما در بیابان مرد. او در میان جماعتی نبود که با گروه قورَح بر ضد خداوند گرد آمدند، بلکه به سبب گناه خود مرد، و پسری نداشت.
⁴حال، چرا باید نام پدر ما از آن رو که پسری نداشت از میان طایفه‌اش محو گردد؟ به ما نیز در میان برادران پدر ما سهمی بدهید!»
⁵موسی تقاضای ایشان را به حضور خداوند برد
⁶و خداوند به موسی گفت:
⁷«دختران صِلُفِحاد درست می‌گویند. به‌واقع سهمی در میان برادران پدرشان بدیشان به میراث ده و میراث پدرشان را به آنان منتقل کن.
⁸و بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو: ”اگر مردی بمیرد و پسری نداشته باشد، میراث او را به دخترش منتقل کنید.
⁹اگر دختری نداشت، میراثش را به برادرانش بدهید.
¹⁰اگر برادری نداشت، میراثش به برادران پدرش داده شود.
¹¹و اگر پدر او نیز برادری نداشت، میراث وی را به نزدیکترین خویشاوند او در طایفه‌اش بدهید، و او آن را به میراث خواهد برد. این برای بنی‌اسرائیل فریضۀ قانونی خواهد بود، همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داد.“»
¹²آنگاه خداوند به موسی گفت: «به این کوه عَباریم برآی و سرزمینی را که به بنی‌اسرائیل داده‌ام، ببین.
¹³وقتی آن را دیدی، تو نیز همچون برادرت هارون به قوم خود خواهی پیوست.
¹⁴زیرا در بیابان صین، هنگامی که جماعت مجادله کردند، شما بر کلام من عِصیان ورزیدید و نزد آبها قدوسیت مرا در نظر ایشان حرمت ننهادید.» این آبها همان آبهای مِریبَهِ قادِش در صحرای صین است.
¹⁵موسی خداوند را خطاب کرده، گفت:
¹⁶«تمنا اینکه یهوه، خدای ارواح تمامی بشر، مردی را بر این جماعت بگمارد
¹⁷تا پیشاپیش ایشان بیرون رود و پیشاپیش ایشان به درون آید، و ایشان را بیرون برد و به درون آورد، تا جماعت خداوند همچون گوسفندانِ بی‌شبان نباشند.»
¹⁸پس خداوند به موسی گفت: «یوشَع پسر نون را که روح در اوست برگیر و دست خود را بر او بگذار.
¹⁹او را در حضور اِلعازارِ کاهن و تمامی جماعت بر پا بدار، و در نظر ایشان وظایفش را بدو محول نما.
²⁰و از عزّت خویش به او عطا کن تا تمامی جماعت بنی‌اسرائیل از او اطاعت نمایند.
²¹او باید به حضور اِلعازارِ کاهن بایستد و اِلعازار برای او به حکم اوریم در حضور خداوند سؤال کند. ایشان به کلام او بیرون روند و به کلام او به درون آیند، اِلعازار و همۀ بنی‌اسرائیل با او، یعنی تمامی جماعت.»
²²موسی طبق فرمان خداوند عمل کرد. او یوشَع را برگرفته، او را به حضور اِلعازارِ کاهن و تمامی جماعت بر پا داشت.
²³آنگاه دستهای خود را بر وی نهاد و وظایفش را به او محول کرد، چنانکه خداوند به واسطۀ موسی گفته بود.

19:1 فقیری که در راستی خویش گام برمی‌دارد، بِه از نادانی است که زبان کج دارد.
²شوقِ بدونِ معرفت نیکو نیست؛ آن که می‌شتابد، راه به خطا می‌رود.
³حماقت خودِ انسان زندگی‌اش را تباه می‌سازد، اما دل او بر خداوند خشم می‌گیرد!
⁴ثروت بر دوستانِ شخص بسی می‌افزاید، اما دوست مرد بینوا او را رها می‌کند.
⁵شاهد دروغگو بی‌سزا نمی‌ماند، آن که دروغ می‌بافد، نخواهد رَست.
⁶بسیاری نزد نجبا چاپلوسی می‌کنند، همه خواهان دوستی با شخص بخشنده‌اند.
⁷بستگان فقیر، همگی از او نفرت می‌کنند، چقدر بیشتر، دوستانش از وی دوری می‌جویند! التماس‌کنان از پی‌شان می‌دود، اما نیستند.
⁸خریدارِ عقل، جان خود را دوست می‌دارد؛ پاسدارِ فهم، به گنج دست می‌یابد.
⁹شاهد دروغگو بی‌سزا نمی‌ماند، آن که دروغ می‌بافد، هلاک خواهد شد.
¹⁰نادان را زندگی مجلل نمی‌شاید، بسی کمتر، برده‌ای را که بر شاهزادگان حکمرانی کند!
¹¹عقل انسان خشم او را بازمی‌دارد؛ جلال او در چشم‌پوشی از خطاست.
¹²خشمِ شاه همچون شیر می‌غرد، خشنودی او مانند شبنم است بر چمنزار.
¹³فرزند نادان، مایۀ تباهی پدر خویش است، و نزاعهای زن همچون چکّۀ دائمی آب.
¹⁴خانه و ثروت از پدران به ارث می‌رسد، اما زن عاقل بخشش خداوند است.
¹⁵کاهلی خواب سنگین می‌آورد، آن که در کار سست است، گرسنه می‌ماند.
¹⁶آن که حکم را نگاه می‌دارد از جان خویش محافظت می‌کند، اما آن که راه خود نمی‌پاید، خواهد مرد.
¹⁷آن که بر بینوا شفقت کند، به خداوند قرض می‌دهد، و او پاداش کارش را به تمامی خواهد داد.
¹⁸فرزندت را تا هنوز امیدی هست ادب کن؛ کمر به نابودی او برمبند!
¹⁹مرد تندخو باید سزا بیند؛ اگر او را برهانی، ناگزیر از تکرار کار خود خواهی بود.
²⁰گر خواهی سرانجام حکیم گردی، مشورت را گوش گیر و رهنمود را بپذیر.
²¹تدبیرهای بسیار در دل انسان است، اما آنچه استوار مانَد مشورت خداوند است.
²²پسندیده در آدمی محبت است، و فقیر از دروغگو بهتر.
²³ترس خداوند به حیات رهنمون می‌شود؛ انسان با شکم سیر شب را به سر می‌برد و گزندی به او نمی‌رسد.
²⁴کاهل دست خویش به بشقاب فرو~می‌برد، اما آن را حتی تا دهان خود برنمی‌آورد!
²⁵تمسخرگر را بزن که ساده‌لوح نیز عاقل خواهد شد؛ شخص فهیم را توبیخ کن که معرفت را درک خواهد کرد.
²⁶فرزندی که به پدر خشونت ورزد و مادر را از خانه براند، مایۀ شرم و رسوایی است.
²⁷پسرم، اگر خواهی از سخنان معرفت منحرف شوی، از گوش سپردن به رهنمود بازایست!
²⁸شاهدِ فرومایه، عدالت را به مسخره می‌گیرد، دهان شریران، ظلم را فرو~می‌بلعد.
²⁹کیفر برای تمسخرگران فراهم است و کتک برای پشت جاهلان.

3:1 دیگر آنکه ای برادران من، در خداوند شاد باشید! تکرار این مطالب زحمتی برایم نیست بلکه ایمنی شماست.
²از آن سگها برحذر باشید! از آن شرارت‌پیشگان بپرهیزید! از آن مُثله‌کنندگان دوری کنید!
³زیرا ختنه‌شدگانِ واقعی ماییم که در روحِ خدا عبادت می‌کنیم، و فخرمان به مسیحْ عیسی است و به افتخارات انسانی خود اتکا نداریم -
⁴هرچند من خودْ دلایل خوبی برای اتکا به آنها دارم. آری، اگر کسی می‌پندارد که دلایل خوبی برای اتکا به این‌گونه افتخارات انسانی دارد، من دلایلی محکمتر دارم:
⁵ختنه شده در روز هشتم، از قوم اسرائیل، از قبیلۀ بِنیامین، فرزند عبرانی از والدین عبرانی؛ به لحاظ اجرای شریعت، فَریسی؛
⁶به لحاظ غیرت، آزاردهندۀ کلیسا؛ به لحاظ پارساییِ شریعتی، بی‌عیب.
⁷امّا آنچه مرا سود بود، آن را به‌خاطر مسیح زیان شمردم.
⁸بلکه همه چیز را در قیاس با ارزش برترِ شناخت خداوندم مسیحْ عیسی، زیان می‌دانم، که به‌خاطر او همه چیز را از کف داده‌ام. آری، اینها همه را فضله می‌شمارم تا مسیح را به دست آورم
⁹و در او یافت شوم، نه با پارسایی خویشتن که از شریعت است، بلکه با آن پارسایی که از راه ایمان به مسیح به دست می‌آید، آن پارسایی که از خداست و بر پایۀ ایمان.
¹⁰می‌خواهم مسیح و نیروی رستاخیزش را بشناسم و در رنجهای او سهیم شده، با مرگش همشکل گردم،
¹¹تا به هر طریق که شده به رستاخیز از مردگان نایل شوم.
¹²نمی‌گویم هم‌اکنون به اینها دست یافته‌ام یا کامل شده‌ام، بلکه خود را به پیش می‌رانم تا چیزی را به دست آورم که مسیحْ عیسی برای آن مرا به دست آورد.
¹³برادران، گمان نمی‌کنم هنوز آن را به دست آورده باشم؛ امّا یک کار می‌کنم، و آن اینکه آنچه در عقب است به فراموشی می‌سپارم و به سوی آنچه در پیش است خود را به جلو کشانده،
¹⁴برای رسیدن به خط پایان می‌کوشم، تا جایزه‌ای را به دست آورم که خدا برای آن مرا در مسیحْ عیسی به بالا فرا~خوانده است.
¹⁵همۀ ما که بالغیم، باید چنین بیندیشیم؛ و اگر دربارۀ موضوعی به گونه‌ای دیگر می‌اندیشید، این را نیز خدا بر شما آشکار خواهد فرمود.
¹⁶مهم این است که به هر مرحله‌ای که رسیده‌ایم، مطابق آن رفتار کنیم.
¹⁷ای برادران، با هم از من سرمشق بگیرید، و توجه خود را به کسانی معطوف کنید که مطابق الگویی که در ما سراغ دارید، رفتار می‌کنند.
¹⁸زیرا همان‌گونه که بارها به شما گفته‌ام و اکنون نیز اشکریزان تکرار می‌کنم، بسیاری چون دشمنان صلیب مسیح رفتار می‌کنند.
¹⁹عاقبتِ چنین کسان هلاکت است. خدای آنان شکمشان است و به چیزهای ننگ‌آور مباهات می‌کنند، و افکارشان معطوف به امور زمینی است.
²⁰حال آنکه ما تَبَعۀ آسمانیم و با اشتیاقِ تمام انتظار می‌کشیم که نجات‌دهنده، یعنی خداوندمان عیسی مسیح، از آنجا ظهور کند.
²¹او با نیرویی که وی را قادر می‌سازد تا همه چیز را به فرمان خود درآورد، بدنهای حقیر ما را تبدیل خواهد کرد تا به شکل بدن پرجلال او درآید.

4:1 پس، ای برادرانِ محبوب من که مشتاق دیدارتانم، ای شما که شادی و تاجِ سر من هستید، ای عزیزان، بدین‌گونه در خداوند استوار باشید.
²از اِفُودیه استدعا دارم و از سینتیخی تمنا می‌کنم که در خداوند یکرأی باشند.
³و از تو نیز ای همکار وفادار، تقاضا دارم که این دو بانو را یاری کنی، زیرا همراه با اَکْلیمِنتُس و دیگر همکارانم که نامشان در دفتر حیات نوشته شده است، دوشادوش من برای کار انجیل مجاهده کرده‌اند.
⁴همیشه در خداوند شاد باشید؛ باز هم می‌گویم: شاد باشید.
⁵بگذارید ملایمت شما بر همگان آشکار باشد. خداوند نزدیک است.
⁶برای هیچ چیز نگران نباشید، بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه، همراه با شکرگزاری، درخواستهای خود را به خدا ابراز کنید.
⁷بدین‌گونه، آرامش خدا که فراتر از تمامی عقل است، دلها و ذهنهایتان را در مسیحْ عیسی محفوظ نگاه خواهد داشت.
⁸در پایان، ای برادران، هرآنچه راست است، هرآنچه والاست، هرآنچه درست است، هرآنچه پاک است، هرآنچه دوست‌داشتنی و هرآنچه ستودنی است، بدان بیندیشید. اگر چیزی عالی است و شایان ستایش، در آن تأمل کنید.
⁹آنچه از من آموخته و پذیرفته‌اید و هرآنچه از من شنیده و یا در من دیده‌اید، همان را به عمل آورید، که خدای آرامش با شما خواهد بود.
¹⁰در خداوند بسیار شادمانم که اکنون دیگر بار دغدغۀ شما برای احتیاجات من شکوفه آورده است. البته شما همیشه به فکر من بوده‌اید، امّا فرصت ابراز آن را نداشتید.
¹¹این را از سر نیاز نمی‌گویم، زیرا آموخته‌ام که در هر حال قانع باشم.
¹²معنی نیازمند بودن را می‌دانم، نیز معنی زندگی در وفور نعمت را. در هر وضع و حالی، رمز زیستن در سیری و گرسنگی، و بی‌نیازی و نیازمندی را فرا~گرفته‌ام.
¹³قدرت هر چیز را دارم در او که مرا نیرو می‌بخشد.
¹⁴با این حال، لطف کردید که در زحمات من شریک شدید.
¹⁵شما نیز، ای فیلیپیان، نیک می‌دانید که در اوایل ایمانتان به انجیل، پس از آنکه مقدونیه را ترک کردم، هیچ کلیسایی جز شما در امر دادن و گرفتن با من شریک نشد.
¹⁶زیرا حتی زمانی که در تَسالونیکی بودم، چند بار برای رفع احتیاجاتم فرستادید.
¹⁷نه اینکه در پی دریافت هدیه باشم، بلکه در پی بهره‌ای هستم که بر حساب شما افزوده شود.
¹⁸وجه کامل به من پرداخت شد و بیش از احتیاج خود دارم. حال که کمکِ ارسالی شما را از اِپافْرودیتوس دریافت کرده‌ام، از همه چیز به‌فراوانی برخوردارم. هدیۀ شما عطر خوشبو و قربانی مقبولی است که خدا را خشنود می‌سازد.
¹⁹و خدای من، همۀ نیازهای شما را بر حسب دولت پرجلال خود در مسیحْ عیسی رفع خواهد کرد.
²⁰خدا و پدر ما را تا ابد جلال باد. آمین.
²¹به همۀ مقدسین در مسیحْ عیسی سلام برسانید. برادرانی که با من هستند، شما را سلام می‌گویند.
²²همۀ مقدسینِ اینجا شما را سلام می‌فرستند، بخصوص آنان که از دربار قیصرند.
²³فیض خداوندْ عیسی مسیح با روح شما باد. آمین.